In het vorige boek, Ukkie en kleine Pukkie, kreeg de kleine jak Ukkie een zusje. De liefde voor zijn zusje staat centraal in dit nieuwe boek. Het verhaal begint met een problematische situatie voor de kudde jaks. Het blijft maar regenen, de moeder van Ukkie en Pukkie is het zat, ze snakt naar sneeuw en ijs en besluit met de kudde te verhuizen naar koudere oorden. Ukkie heeft moeite om te kiezen wat hij zal meenemen. Hij krijgt een wijze les van zijn mama over het verschil tussen een huis en een thuis, maar daar denkt hij het zijne van. Hij stapelt alles wat hij heeft op een slee, wat voor een leuke zoekprent én een grappige tekening van de overvolle slee zorgt. Natuurlijk neemt hij ook kleine Pukkie mee en dat zorgt dan weer voor spanning wanneer het kleine zusje van de slee glijdt zonder dat Ukkie het merkt. Oma zorgt voor de redding, maar het is mama die op het eind nog een wijze slotles geeft.
De prenten bevatten een aantrekkelijke mix van emotie en humor. De kleine Pukkie in mama’s omslagdoek of geklemd tussen Ukkies spullen op de slee is vertederend. Oma in haar gebreide sjaal en been- en hoornwarmers ontlokt gegarandeerd een glimlach. Boekenliefhebbers die kunnen lezen herkennen de verwijzingen naar klassiekers in Ukkies stapel boeken: De Jakkelo, De Jak Sebastiaan, Jakkie Dik, Goudlokje en de drie jaks … Een leuke vondst is ook de tekening van de sterrenbeelden in de vorm van jaks.
De berijmde tekst van Bette Westera is, zoals we dat van haar gewoon zijn, een plezier om voor te lezen dankzij het zwierige ritme, de speelse rijmvondsten en de expressieve vragen en uitroepen. Hierdoor sleept de tekst je vanaf het begin mee: ‘Op de kletsnatte klip van een best hoge berg/ stond de kudde van Ukkie. Het regende erg,/ en de jaks op de klip waren natter dan nat,/ Het plensde al dagen…// (extra spanning omdat je het blad moet omslaan) ‘Nu ben ik het zat!’/ riep de moeder van Ukkie.
Voorleesplezier gegarandeerd in dit hartverwarmende prentenboek dat bovendien een gesprek op gang kan brengen over verhuizen, familie en je ergens thuis voelen.
Jan Van Coillie