Een moeder en haar vijfjarige zoon Allen lijden schipbreuk op weg naar Engeland. Samen met alle andere passagiers worden ze gered door de vuurtorenwachter van Papegaaiduikerseiland. Hij schenkt bovendien een schilderij aan Allen. De jaren gaan voorbij en ondanks zijn moeilijke jeugd blijven de herinneringen aan de nacht op Papegaaiduikerseiland heel levendig. Allen weet het zeker, hij wil terug naar die speciale plek, terug naar de man die hem zo lang geleden heeft gered.

Dit boek is er een voor alle avonturiers onder ons, want zowel jong als oud kan er vast zijn gading in vinden. Van nagelbijten tot lachen en soms zelfs een krop in de keel krijgen, bij De Jongen en De Papegaaiduiker ervaar je allerlei emoties. Dat is dan ook de kracht van auteur Michael Morpurgo, die bekend staat als een geweldige verhalenverteller.

Edward van de Vendel heeft als vertaler duidelijk de lat hoog gelegd om die sterke reputatie van Morpurgo te evenaren. Toch gaat vertalen gepaard met keuzes maken. Je kan, gezien de complexiteit van bepaalde zinnen, de vraag stellen of er voldoende rekening werd gehouden met een jong lezerspubliek dat graag zelfstandig wil lezen (ook al is het boek sowieso erg geschikt om uit voor te lezen). Uitdagend, dat is het zeker, misschien is deze Nederlandstalige versie net een mooie kans om als lezer verder te ontwikkelen?

Alleszins geven de soms gedragen zinnen wel sterk de indruk dat je gewoon aan het luisteren bent naar iemand die een verhaal vertelt. De kenmerkende stijl van Morpurgo blijft dus zeker en vast behouden, met knappe beschrijvingen van karakters, ruimtes en situaties waardoor je volledig in het verhaal zit. Combineer dat met sfeervolle illustraties, een jongen die zijn weg zoekt in de wereld, een prachtige vriendschap en liefde voor de natuur en je zit met dit boek goed. Bovendien krijg je op het einde nog leuke weetjes mee, de kers op de taart.

Met De Jongen en De Papegaaiduiker in huis ben je toe aan een mooi avontuur, waar je ook vast een nieuwe fascinatie voor papegaaiduikers aan overhoudt. Het is een verhaal voor jong en oud met een einde om te koesteren.

Debbie L’homme