Na een drama dat Joni’s leven helemaal overhoop haalt, maakt ze met haar oma een reis door de Sahara. Tijdens die tocht probeert ze de herinneringen aan haar stiefbroer Simon een plaats te geven. Samen met lokale gidsen trekken ze naar plaatsen waar oma vroeger al was geweest en herinneringen wil ophalen.

Ze reizen zonder comfort en slapen in tenten. Zo hebben ze allebei veel tijd om na te denken, en alles een plaats te geven. Joni wordt met zichzelf geconfronteerd en probeert haar leven terug zin te geven. Als lezer word je niet alleen uitgenodigd om met Joni en haar oma mee na te denken over het leven, je komt ook van alles te weten over het leven en de cultuur van de Toearegs uit Algerije. Het is een verdienste van de auteur dat deze informatie zelden de vaart uit het verhaal haalt, wat komt doordat de informatie goed ingebed is én ze met veel liefde voor de Sahara is neergepend.

Gerda Van Erkel weeft twee verhaallijnen in elkaar, waardoor het boek je heel wat bijbrengt over zowel rouwverwerking als homoseksualiteit bij jongeren. Ze bouwt haar verhaal zorgvuldig op, ook door gebruik te maken van terugkerende motieven, zoals de Sirenevogel. Dat zorgt ermee voor dat je nieuwsgierigheid aangewakkerd blijft naar ieders verhaal, je wil het hele boek gelezen hebben om te weten wat oma en Joni hebben meegemaakt.

Magela Thielemans