Wanneer de graaf van Gosswater overlijdt, begint voor zijn dochter, lady Agatha, een ware nachtmerrie. Neef Clarence erft het landgoed en verbant haar naar het hutje van Thomas, de ganzenboer. In haar vroegere thuis is ze niet meer welkom en op haar vroegere bezittingen heeft ze geen recht meer.
Agatha begrijpt er niets van. Is Thomas, de ganzenboer haar echte vader? Is hij een dief, zoals neef Clarence beweert? Wie was haar moeder? Wat is haar echte afkomst? Is ze Aggie of lady Agatha? Ondertussen waart de geest van een rusteloze jonge vrouw rond op de oevers van het Gosswatermeer. Enkel Aggie kan haar zien. Wat heeft dit te betekenen? Gelukkig kan Aggie rekenen op de vriendschap van Bryn, een weesjongen die ze leert kennen op de dag van de begrafenis van de graaf.
Het verhaal speelt zich af in 1899 in een graafschap op het Engelse platteland. De verhaallijn is eenvoudig, de afloop vrij voorspelbaar. Toch raakt de lezer al snel in de ban van de gebeurtenissen. Er worden immers maar mondjesmaat kleine deeltjes van het geheim ontsluierd. Het boek is goed opgebouwd. De spanningsboog wordt van het begin tot het einde volgehouden. De ontknoping deed me sterk aan ‘Belle en het beest’ denken. De natuur en de mysterieuze omgeving van het Lake district zijn erg aanwezig. Sneeuw en storm begeleiden de meest spannende ogenblikken. De sfeer is soms onheilspellend, maar nooit beklemmend.
Het verhaal wordt beschreven in de ik-vorm. Aggie verwoordt haar gedachten, twijfels en vermoedens erg precies. Daardoor leeft de lezer ook erg gemakkelijk mee met dit hoofdpersonage. De gedachten van Aggie zijn vaak van een poëtische schoonheid. Op de begrafenis van de graaf neemt ze afscheid van haar vroegere ik: “ … ik stel me voor dat de ziel van lady Agatha Asquith uit mijn lichaam stapt. Alsof je met een nat penseel door waterverf gaat. Een soepele, glijdende beweging, en daar is ze: als een schim staat ze naast me te wachten.” Ik genoot ook van de –soms grappige- beeldspraak: “De paarden stampen en knikken ernstig naar elkaar, als heren die op het punt staan te duelleren. De portieren gaan open en de in het zwart geklede begrafenisgangers stromen als insecten naar buiten.”
De geest en het meisje is een spannend, goed geschreven boek dat velen zal bekoren.
Lut Vanderaspoilden
Weetje
De auteur kreeg voor haar debuut ‘Het geheim van het Nachtegaalbos’ een Vlag en Wimpel.