Dagfrid is een Vikingmeisje, maar ze is anders dan de rest. Ze vindt alle klassieke taken die bij haar rol horen maar niets, dus zoekt ze uit hoe het even anders kan. Op haar eigen, eigenzinnige manier natuurlijk.
Dagfrid heeft dan wel haar eigen manier om dingen aan te pakken, maar dat geldt ook voor de Franse auteur Agnès Mathieu-Daudé. Ze kiest ervoor om het karakter van Dagfrid te schetsen in niet één, maar drie verhalen. Korte verhalen, maar daarom niet minder betekenisvol. Elk verhaal leest als een sneltrein en bouwt het karakter van Dagfrid op, maar ook het geheel van de Vikingmaatschappij waarin ze leeft. Dat geheel wordt herkenbaar geïllustreerd door Olivier Tallec, die op een guitige manier toch elke emotie weet te vatten.
Vanaf het begin is het duidelijk dat de jonge Dagfrid rebelleert tegen de traditionele rol van een Vikingmeisje. Zo vertelt ze met ironie dat meisjes allemaal “héél nuttige dingen moeten leren” of dat ze ook graag broeken draagt omdat ze dan kan rondrennen. Bovendien kiest ze er bewust voor om haar vlechten niet op te rollen zoals alle andere meisjes en overtuigt ze haar broer Odalrik om een boot te bouwen zodat ze op avontuur kan. Duidelijk een doorzetter, want ze stelt regelmatig de gewoontes binnen haar cultuur in vraag met “waarom?”.
Het avontuur brengt het hoofdpersonage Dagfrid naar een eiland waar ze al even eigenzinnige meisjes als zichzelf ontmoet. Dagfrid neemt alles nieuwsgierig op, bekijkt de andere cultuur met een open blik en vormt een soort samenwerking waarbij iedereen bijleert. Daar plukt haar eigen bevolking ook de vruchten van, want naast vis kunnen ze nu ook schaap eten en niet alleen naaien maar ook schapenwol breien. Toch is Dagfrid ook sportief genoeg om niet alleen maar gelijk te willen hebben. Eigenzinnig ja, maar zeker geen betweter. Op het einde van het eerste verhaal vindt ze haar naam nog altijd lelijk, maar besluit ze er wel mee te kunnen leven. “Choose your battles”, luidt de bekende quote, en dat heeft deze protagonist al van een jonge leeftijd meegekregen. In alles blijft ze zichzelf, maar ze leert en groeit.
Dagfrid vertelt ons haar Vikingverhalen met woordgrappen, spot en gevatte opmerkingen die de mondhoeken van zowel kleine als (heel) grote lezers vast doen krullen. Hier en daar gooit ze er ook nog wat historische feitjes tussen. De lezer die het gewend is om meer geschiedkundige elementen terug te vinden in een kinderboek blijft hier misschien wat op zijn honger zitten, maar het is duidelijk dat de grootste kwaliteit van dit boek de humor is.
Dagfrid, het eigenwijze Vikingmeisje is een scherpzinnig en grappig boek dat kinderen én ouders vast tot slijtens toe uit de kast willen halen, alleen al voor de humor, maar ook voor het avontuur dat bij een Viking hoort en als bevestiging dat iedereen gewoon zichzelf mag zijn.
Debbie L’homme