Jacob had steeds een hechte band met opa Portland, zijn grootvader aan vaderszijde. Als kind luisterde hij gefascineerd naar de verhalen over het weeshuis in Wales, waar opa onderdak vond nadat zijn joodse familie in Polen werd uitgeroeid.
Bij elk van de vreemde vergeelde foto’s uit die periode hoorde een mysterieus verhaal. De tiener Jacob hecht niet langer geloof aan die bizarre verhalen, die hij als verzonnen afschrijft. Toch is hij totaal van streek als zijn grootvader een gewelddadige dood sterft. Kort voor zijn dood telefoneerde hij nog in paniek met zijn kleinzoon, maar Jacob komt te laat. De laatste woorden van opa Portland ‘Ga naar het eiland. Daar zal je veilig zijn. ‘Vind de vogel in de lus’ en ‘De brief…Emerson’ blijven nazinderen. Het monster dat hij even in de ogen kijkt, gooit zijn leven voorgoed overhoop. Jacob kan die vreemde ervaring en zijn diepe angst met niemand delen. Uiteindelijk zoeken zijn ouders hulp voor hun zoon bij een psychiater, dokter Golan. O
p zijn zestiende verjaardag krijgt Jacob van tante Susie het verzamelde werk van Ralph Waldo Emerson uit de bibliotheek van opa Portland. Daarin zit een brief verborgen van mevrouw Peregrine, de directrice van het weeshuis. Jacob wil daarna kost wat kost naar Cairnholm om het verleden van zijn opa verder te verkennen. Dokter Golan is ervan overtuigd dat de reis Jacob goed zal doen. Dat er op het eiland vreemde vogels huizen, maakt het project ook voor zijn vader ornitholoog interessant. Het licht staat op groen voor een heel aparte vakantie. Op Cairnholm wonen heel weinig mensen, er zijn nauwelijks moderne voorzieningen. Het vervallen weeshuis ligt in een moerasgebied, een plek die de eilandbewoners angstvallig mijden. Ze zijn trouwens weinig spraakzaam als Jacob informatie vraagt over het weeshuis.
Maar hij zet door en belandt onverwachts in een andere wereld, waar de tijd letterlijk stilstaat op 3 september 1940 en bijzondere kinderen nooit ouder worden. Stap voor stap ontrafelt Jacob het verleden. Alles wat opa Portland hem ooit vertelde, krijgt een nieuwe invulling. Hij ontdekt de waarheid achter de foto’s, leert de bijzondere kinderen en hun directrice kennen en beseft langzaam maar zeker dat hij ook zelf bijzonder is. Het meisje Emma, dat ooit verliefd was op opa Portland, speelt daarin een belangrijke rol. De andere magische wereld stelt Jacob echter ook voor fundamentele keuzes. Kan hij na alles wat hij hier beleefd heeft, de draad van zijn alledaagse leven weer opnemen? Of moet hij de opdracht van opa Portland verder zetten, de strijd met de monsters aangaan en de bijzondere kinderen een toekomst geven?
De bijzondere kinderen van mevrouw Peregrine is een fascinerende roman die de lezer inpalmt en meevoert naar een huiveringwekkende wereld vol magie en spanning. De magisch-realistische werkelijkheid wordt met de hulp van bizarre foto’s overtuigend neergezet. De lezer volgt Riggs moeiteloos wanneer hij voor Jacob de tijdlussen opent en hem oog in oog laat staan met de monsters die zijn grootvader bedreigden.
Tegelijkertijd nodigt dit boek de lezers ook uit om na te denken over fundamentele kwesties zoals ‘goed en kwaad’, ‘anders zijn’ en de kwetsbaarheid van de mens die moet leven in de tijd. Riggs verweeft het verhaal van de bijzondere kinderen met de Naziperiode en de vervolging van de joden. Door zijn gesprekken met de tijdloze kinderen uit de andere wereld leert Jacob zijn grootvader steeds beter begrijpen: Hij was als Jood in de donkerste tijden geboren. Hij was getuige van een dubbele genocide, die van de joden door de nazi’s en die van bijzondere mensen door de hulsels. De gedachte kwelde hem dat hij zich hier verschuilde, terwijl zijn volk, zowel de joden als de bijzondere mensen daarbuiten, afgeslacht werd.’
Dat het kwaad overleeft en zich steeds opnieuw vermomt, is een andere boodschap van dit verhaal, dat keer op keer een verrassende wending neemt. Met Jacob moet de lezer achterhalen of zijn zoektocht het bestaan van de bijzondere kinderen in gevaar bracht, maar ook wie de handlangers van het kwaad zijn.
De illustraties in dit boek zijn bizarre oude vintage foto’s. Ze maken van De bijzondere kinderen van mevrouw Peregrine ook een ode aan de fotografie. Riggs slaagt er in om de magie en de kracht van de beelden om te zetten in een onvergetelijk verhaal, dat zich net als de cover met het zwevende meisje in je geheugen vasthaakt.
Rita Ghesquiere