Sinds zijn moeder zwaar ziek is, wordt Conor gekweld door nachtmerries en boze dromen. Op een nacht verschijnt er een grote levende taxusboom die verhalen vertelt in zijn kamer. Conor wil aan het monster ontsnappen, maar het lukt niet. Net zoals het op school niet lukt om ‘een gewone’ jongen te zijn. Sinds Lily verteld heeft hoe ziek zijn moeder is, behandelt iedereen hem anders. Enkele jongens pesten hem, de juffen proberen hem te ontzien.

Thuis doet Conor zijn best om het huishouden draaiende te houden. Hij wil niet dat zijn bazige oma komt logeren en alles naar haar hand zet. Maar hoe goed Conor zich ook inzet, het loopt toch fout. Het nieuwe medicijn werkt niet, mama moet opnieuw naar het ziekenhuis, oma komt logeren en zijn vader die hij al lang niet meer gezien heeft, komt uit Amerika op bezoek. Conor voelt de werkelijkheid ontglippen. Niemand luistert echt, niemand gelooft hem als hij zegt dat het nog goed komt met mama. En telkens opnieuw – zeven minuten na middernacht – komt dat vervelende monster met zijn vreemde valse verhalen die hij niet begrijpt of niet wil horen.

Plots wordt het hem te veel: zijn boze gedachten en gevoelens nemen de leiding. Conor roept oma en de pesters op school een halt toe; hij zegt papa onverbloemd de waarheid. Het monster dwingt hem om ook zelf de waarheid onder ogen te zien. Conor moet de situatie aanvaarden en doen wat er moet gedaan worden. Gelukkig krijgt hij daarvoor nog de tijd.