Stel je voor dat je belaagd wordt door woeste wortels. Woeste wortels??? Jawel, dat is precies wat Jasper Konijn overkomt. Jasper is dol op wortels. Die uit het Groothuppelveld vindt hij de allerlekkerste, hij kan er niet genoeg van krijgen. Totdat … hij in de gaten krijgt dat hij gevolgd wordt .. door sluipende wortels.’ Eerst denkt hij nog dat hij het zich verbeeld heeft, maar die avond ziet hij ze opduiken achter het douchegordijn, de volgende avond zitten ze in de schuur en aan het eind van de week ziet hij ze overal. Volgens zijn ouders bestaan er geen woeste wortels, maar Jasper weet wel beter en hij bedenkt een ingenieus plan waarmee het probleem voor eens en voor altijd van de baan is. Het slot is grandioos en bekijkt het wortelprobleem verrassend door een andere bril.
Woeste wortels is voorwaar een origineel prentenboek, met een knap evenwicht tussen humor en griezel in tekst en beeld. De illustraties van Peter Brown ademen de sfeer van de film noir, nog versterkt door de zwarte omlijsting rond de prenten. Zwart en grijstinten primeren en contrasteren fel met het Halloween-oranje van de wortels. Aanvankelijk oogt dat oranje nog stralend, kijk maar naar de breed lachende Jasper, jonglerend met zijn favoriete groente. Maar op de volgende prent zien de reusachtige wortel-silhouetten er ronduit dreigend uit, een dreiging die op de volgende prent nog versterkt wordt door hun enge, geeloranje ogen.
Tekst en beeld spelen ook een spel met realiteit en verbeelding. Terwijl Jasper ’s morgens in de spiegel de woeste wortels naar hem ziet grijnzen, zie je als hij zich omdraait op de tegenoverliggende pagina enkel een oranje handoekje, fles en badeendje. Ook op de volgende pagina’s wordt dit spel inventief gespeeld.
Maar het laatste woord is wel degelijk aan de woeste wortels. En al gebeurt dat met een vrolijke noot, toch neemt het boek kinderangsten ernstig. Dat merk je meteen als je het boek voorleest. Jonge kinderen leven zich helemaal in. Het boek is trouwens een plezier om voor te lezen, wat mee te danken is aan de knappe vertaling van Pim Lammers. Terecht vertaalde hij de titel vrij, zodat hij de alliteratie kon bewaren: ‘Creepy Carrots’ werd zo ‘Woeste Wortels’. Ook het dreigende gesluip van de wortels vernederlandste hij terecht van ‘tunktunktunk’ in ‘donkdonkdonk’.
Woeste wortels is een verrassend prentenboek dat op een prettig gestoorde maar doeltreffende manier jongleert met kinderangsten.
Weetje
Op YouTube kun je de auteur het verhaal in het Engels horen voorlezen. Dat doet hij met veel animo!