Alice in Wonderland of Alices Adventures in Wonderland zoals het boek oorspronkelijk heette, is zonder twijfel een van de bekendste klassiekers uit de kinderliteratuur. Het werd geschreven in 1886, zo’n 150 jaar geleden dus, door Lewis Carroll, pseudoniem van Charles Lutwidge Dodgson, docent wiskunde aan de universiteit van Oxford. Zijn fantastische verhaal over het kleine meisje Alice dat een konijn achterna gaat en in een absurde wereld onder de grond terecht komt, is talloze keren vertaald, bewerkt en geparodieerd.
Wit Konijn in Wonderland is een knettergek verhaal, geïnspireerd door de beroemde klassieker. De titel maakt meteen duidelijk dat niet Alice maar het konijn hier de hoofdrol speelt. Was die in het verhaal van Carroll al een zenuwachtig, gejaagd beest, hier is die een ronduit hyperkinetische schijtlaars. Anders dan in Carrolls verhaal begint dit verhaal als een klassiek sprookje met ‘Er was eens’. Vervolgens wordt Alice meteen getypeerd als een ‘allerliefst en ongelooflijk schattig klein meisje.’
Op de cd wordt ze geïntroduceerd met klassieke, romantische vioolmuziek. Al snel blijkt dat ze helemaal niet zo lief is, integendeel: ze is een eigenzinnig en egoïstisch kreng. Even later verandert ze in de Grijzende Kat die boven het bange konijn uit torent. Van Doninck geeft haar een vreselijk gemene grijns. Het gekibbel tussen Alice en Wit Konijn breekt de lieflijke stemming.
De verteller probeert het ‘klassieke’ nog in de hand te houden, maar de brutale, schreeuwerige Alice verhindert dat. Ze wil eruit, punt! Dat ze er een punt achter wil zetten, wordt nog eens extra beklemtoond in de muziek die dramatischer wordt. Die wisselwerking tussen de stemmingen in het verhaal en de muziek is zonder twijfel een van de aantrekkelijke kanten van deze productie, al is dat verband soms ook wel zoek: zo klinkt de muziek te rustig wanneer de spanning oploopt als Alice verandert in een grijnzende kat. Wanneer Alice uit het verhaal wil, is de toon gezet voor een absurd verhaal dat een spel speelt met de op zichzelf al gekke gebeurtenissen uit Carrolls origineel. Niet alleen Alice verandert in de Grijnzende Kat, ook de Maartse Haas lost lachend op, als de rook uit een waterpijp, een verwijzing naar de rups op de paddenstoel bij Carroll.
Als het verhaal een climax nadert, schieten de vreemdste dingen voorbij, die allemaal verwijzen naar passages uit Carrolls klassieker: de kop van een varken, de staart van een muis, een knotsgekke Dodo, een rokende rups, een boze koningin en een zevenslaper. Bedreigd door de woeste Alice vlucht het konijn in een meer, want hij weet dat katten niet van water houden. Dat meer blijkt het tranenmeer van de harteloze koningin te zijn. Ook tegen haar is Alice brutaal. Uiteindelijk verdwijnt ze in de melodie. Als het konijn onthoofd dreigt te worden, roept die de hulp van de kaarten in, opnieuw een omkering van het origineel.
Op de laatste kaart staat de beginzin die ze zoekt. Het is de eerste zin uit dit boek. Als de laatste woorden uitgestorven zijn, gaat de klassieke muziek nog een hele poos door, indrukwekkend, maar voor jonge kinderen misschien toch te zwaar. De muziek, gecomponeerd door Edward Elgar en uitgevoerd door deFilharmonie, is ongetwijfeld een meerwaarde voor het verhaal.
De bijgevoegde cd is dan ook meer dan zomaar een extraatje bij het boek, hij geeft het verhaal echt een extra dimensie door de emoties die worden opgeroepen kracht bij te zetten. Het verhaal wordt op de CD meespelend verteld, maar de tekst is niet alleen soms moeilijk verstaanbaar maar ook nodeloos opgepept. Gelukkig maken de extra woordgrapjes en het enthousiasme van de vertellers veel goed: zo gaat het Wit Konijn er ‘als een haas’ vandoor en luidt het verder ‘niet beven, angsthaas.’ De kern van het verhaal staat vreemd genoeg enkel op de cd: ‘Alles is mogelijk, konijntje. Met een beetje fantasie kan alles’. Zo is het maar net
Jan Van Coillie