Achttien kinderen en negen ouders werkten aan dit boek mee door te vertellen wat het voor hen betekende om vader, moeder, broer of zus te verliezen door zelfdoding. Op een heel toegankelijke manier wordt uitgelegd wat zelfdoding betekent. Daarna leggen ze de lezers een aantal vragen voor. Wat wil je echt weten? Hebben de mensen uit je omgeving eerlijk verteld hoe het gebeurd is? Hebben ze dingen achtergehouden? Kun je begrijpen dat iemand liever dood wil zijn? Daarna zoomt het boek in op de achterliggende problematiek. Wat betekent depressief? Ook de schuldvraag komt uitvoerig aan bod. Hield mama niet meer van mij? Heb ik iets fout gedaan? Had ik het anders kunnen doen? nDe auteurs ontrafelen het complexe web van gevoelens dat zelfdoding oproept: boosheid, verdriet, schaamte. Die teksten worden aangevuld met korte getuigenissen van kinderen die zelfdoding in hun gezin meemaakten. nDrie verhalen – het verhaal van Femke, van Eva en van Veerle – vormen voor de jonge lezer een opstap om zelf hun ervaring neer te schrijven. In het laatste deel komen herinneringen, de uitvaart en de inbreng van andere mensen aan bod. Ook dat krijgt een herkenbare invulling. Wie of wat heeft jou getroost? Hoe gaat het nu thuis? En weer naar school? nHet boek bevat veel informatie op kindermaat maar het is tegelijkertijd ook een werkboek dat een heel persoonlijke invulling kan krijgen. Via vragen, kleine oefeningen en suggesties wordt rouwende kinderen de hand gereikt. Door de getuigenissen wordt het gevoel versterkt dat ze niet alleen zijn in deze situaties. Het verhaal van andere kinderen kan hen bemoedigen.