Twee jaar geleden verloor Tess haar vader. Sindsdien dobberen moeder en dochter – als schipbreukelingen – elk op hun eigen vlot – in zee. Tess heeft niemand om op terug te vallen, want op school botert het niet meer met haar vrienden en met mama kan of wil ze niet praten. Correctie, ze kan met niemand praten. Want ze heeft besloten de woorden te tellen. Nog maar duizend woorden wil ze gebruiken tussen nu (september) en juni, of 3,3 woorden per dag.
Maar Tess telt niet alleen woorden, ze telt ook calorieën. Let wel, daarbij gaat ze omgekeerd te werk: ze telt zoveel mogelijk calorieën, en snoept de hele dag door. Ze probeert met voedsel de leegte op te vullen die haar vader in haar leven heeft nagelaten. Daaruit blijkt dat ze het verlies nog geen plaats heeft kunnen geven. Maar voedsel biedt natuurlijk geen oplossing. Al etend kan ze de leegte niet vullen.
Waar Tess wel praat, is in haar dagboek. Daar voert ze ook gesprekken met haar vader. Hij vertelde haar verhalen over de Aboriginals die reizen maken in de droomtijd, op zoek naar antwoorden op hun vragen. In hun dromen kunnen ze immers het verhaal naar hun hand zetten. En dat wil Tess leren: ‘Ik wil nachtmerries kunnen veranderen in mooie dromen. En in die droom dode mensen kunnen ontmoeten.’ Bovendien hoopt ze daar een antwoord te vinden op de vraag waarom haar vader is doodgegaan.
In haar dagboek werkt ze ook aan een tekst die ze ‘Atlasverhalen’ doopt. Centraal in die atlasverhalen staan twee personages: ‘een reiziger en een jong meisje van twaalf met overgewicht.’ De titel verwijst naar de kinderatlas die ze ooit van haar vader cadeau kreeg, met de belofte dat ze samen zouden reizen van continent naar continent. Die reis maakt ze dan maar in haar hoofd en het verslag schrijft ze neer. De reis in de atlasverhalen staat symbool voor het rouwproces, de weg die Tess ook in het echte leven nog moet afleggen. Het hoofdstuk over Australië is in dit opzicht heel belangrijk. Haar vader droomde al zo lang van een reis naar Australië, waar zijn moeder woont. Tess heeft hem in zijn laatste ogenblikken ook beloofd dat ze met hem mee zou gaan. Maar in het verhaal dat zij schrijft, kan ze het verloop veranderen. ‘Ik zal het verhaal van Australië herschrijven. De reiziger mag niet wegzinken.’
Na het verhaal over Australië komt er een kentering in het gedrag van Tess. Ze wil plots met mama praten, maar heeft ze wel genoeg woorden? Ze stemt ook toe om een diëtiste te bezoeken voor haar eetprobleem en zoekt weer contact met haar vriendin Sanne. Tot ze in haar moeders dagboek leest dat ze zwanger is …