Zullen papieren prentenboeken overleven in de snel groeiende markt van kinderboekenapps? Als je Tangramkat openslaat, twijfel je niet aan het antwoord. Als een kat negen levens heeft, dan overleeft dit boek die zonder twijfel. Het combineert de tactiele ervaring van het puzzelen met een sterke wisselwerking tussen tekst en beeld. De kaft trekt meteen de aandacht. De streepjeskat tegen een witte achtergrond is duidelijk geen echte kat, maar door haar blik en de manier waarop ze op haar staart zit, is ze toch een en al kat. Niet alleen de kattenliefhebber is meteen verkocht.
Het eigenlijke verhaal begint heerlijk absurd: De ik krijgt een puzzel. ‘Dit is hem’, zegt hij, maar als kijker zie je alleen en blauw vierkant. Je nieuwsgierigheid is meteen geprikkeld. Op het volgende blad is het vierkant uit elkaar geschoven in de zeven stukken van de tangram, een oeroude Chinese puzzel die bestaat uit driehoeken, een vierkant en een parallellogram. Met die stukken kun je honderden figuren maken. Dat is precies wat de ik doet. Eerst maakt hij een … De kijker kan zelf vertellen wat hij ziet in de figuur naast de tekst. Op de achterkant zie je wat de ik maakte, een pracht van een kat. Het is een simpele, maar doeltreffende manier om de kijker/lezer nieuwsgierig te houden. Want na de kat maakt de ik een …
Het blijkt een huis te zijn, maar de kat draait zich om en gaat ervandoor. Meteen lijkt ook het verhaal zijn eigen weg te gaan. De ik maakt een vis, maar de kat bijt niet. Met de vraag ‘Wat kon ik doen?’ nodigt hij de lezer opnieuw uit om mee te denken. De ik bedenkt dat de kat iemand wil om mee te spelen. Hij maakt een andere kat, maar vergist zich, wat de aandachtige kijker meteen zag, een leuk voorbeeld van dramatische ironie. De ik wordt hoe langer hoe inventiever, waardoor het ook moeilijker wordt om te raden wat de puzzelstukjes uitbeelden. Daardoor wordt de kijker niet enkel uitgenodigd, maar ook uitgedaagd.
Het boek is knap uitgebalanceerd, zodat die uitdaging op het juiste moment komt. Tegelijk mengt het verhaal spanning en humor, waarbij de kijker enig leedvermaak kan hebben met de domme ik. Er komt ook meer kleur in het boek, maar het einde is ingetogener, met een uiterst bevredigende prrrrrr als slotnoot. In de achterkant van het boek vind je de zeven puzzelstukken in stevig geplastificeerd karton, een prachtig cadeau en tegelijk een uitnodiging om puzzelend je eigen verhalen te maken.
Tangramkat heeft alles om een klassieker te worden. Het is verfrissend eenvoudig en heerlijk intrigerend tegelijk, verrassend, uitnodigend en eigenzinnig.
Jan Van Coillie