‘Sloop dit boek!’ Zonder meer een confronterende titel voor de boekenliefhebber. De ‘noot aan de lezer/gebruiker’ gaat daar meteen op door: ‘sommige volwassenen zullen zich HEEL ongemakkelijk voelen over dit boek’. De verteller raadt de jonge lezer echter aan om een geruststellend schouderklopje te geven en te verzekeren dat boeken ervan houden ‘om gelezen en gebruikt te worden – hoe intensiever hoe beter.’
In dit geval gaat het niet alleen over ‘intensiever’, maar ook ‘inventiever’. In wervelende collages met verschillende lettersoorten en stukjes karton, foto’s, tickets, knipsels, watten en tekeningen overspoelt de auteur/maker de lezer/kijker met allerlei opdrachten die je met het boek moet uitvoeren. Je wordt gevraagd om de pagina’s aan te raken met je vingers, neus en elleboog, een paar hoekjes om te vouwen, met het boek te schudden, te luisteren naar het omslaan van het blad, op illustraties te tikken, te ruiken aan het boek enzovoort. Tegelijk wordt de verbeelding aangesproken met vragen als ‘Kan lezen je aan geuren doen denken?’ of ‘Hebben boeken een smaak?’ Nadat alle zintuigen wakker geschud zijn, wordt de lezer uitgenodigd om op avontuur te gaan, een feestje te geven en een geheime boodschap in het boek te verstoppen. Het slot vraagt om van voor af aan opnieuw te beginnen. Dan kun je nog eens op zoek gaan naar de dingen die voor- en achteraan in het boek worden opgelijst.
Het boek bevat zonder twijfel vonken van creativiteit, maar het geheel komt toch wat gezocht over en de doe-opdrachten zijn zeker niet allemaal even uitnodigend. Misschien toch vooral een boek voor bezige kinderen, die trouwens ook leren hoe ze kurkpoppetjes kunnen maken, maar dan zijn we nog een stapje verder van het lezen verwijderd. Over dat lezen en de rol van de eigen verbeelding daarbij staat er trouwens wel een mooie uitspraak in het boek: ‘Wist je dat een boek zonder jou niet zichzelf kan zijn? Jij kunt helpen om er iets van te maken. Jij brengt jouw ervaringen, jouw ideeën, en jouw verbeelding mee.’
Jan Van Coillie