Het boek vertelt over het jongetje Sammy (naar schatting 4 à 6 jaar oud) die voor het eerst een weekje naar een pleeggezin gaat. We lezen hoe Sammy bij zijn biologische mama leeft, hoe welkom hij is in het pleeggezin, welke vragen hij heeft over de situatie en met welke gevoelens hij na een kort bezoek aan zijn biologische mama, terug naar het pleeggezin vertrekt.
Doorheen het hele verhaal leef je mee met Sammy die niet helemaal begrijpt wat hem overkomt. Af en toe wordt er kort uitleg gegeven. Ondanks alles lijkt Sammy vrolijk en blij, maar ’s avonds in zijn bedje stelt hij zich toch vragen. Het verhaal laat zien dat kinderen flexibel zijn en zich vlot aanpassen. Wanneer Sammy voor het eerst in het nog onbekende pleeggezin aankomt, speelt hij fijn. Hij vindt het nieuwe huis heel boeiend, en gaat vlot naar bed. Hij stelt wel vragen en die worden kort beantwoord.
In de realiteit krijgen kinderen van Sammy’s leeftijd normaal meer uitleg over pleegzorg dan in dit boek. Wellicht is het verhaal zo opgezet om kinderen te laten meeleven met Sammy en niet om een specifieke situatie uit te dokteren. Knap hoe de auteurs ‘neutraal’, zonder te oordelen laten zien hoe anders alles is dan wat Sammy thuis gewoon is. Kinderen zijn dan wel flexibel, ze voelen toch goed aan of en hoe anders een situatie of de omgeving zijn.
Pleegzorg is een erg complexe thematiek, en moeilijk in één verhaal te vatten. Elk pleegzorgverhaal is anders. Toch zijn er veel herkenbare gemeenschappelijke trekjes. Die vormen de rode draad in dit boek. Het pleegkind is droevig bij het vertrek naar het pleeggezin maar kijkt er meteen ook naar uit. De band met thuis blijft reëel en krijgt vorm in kleine rituelen zoals even ‘slaapwel’ zeggen tegen de foto van de biologische mama, bij het slapengaan. Sammy krijgt pleegouders heeft een open einde. Ook dat is herkenbaar. Je weet niet hoe het afloopt voor het pleegkind en voor het pleeggezin… In die zin vind ik dat de schrijvers van dit kinderboek er goed in geslaagd zijn om pleegzorg in kaart te brengen. Doordat het verhaal heel open blijft, kan je met kinderen in heel verschillende situaties met dit boek aan de slag.
Het verhaal van Sammy vormt een aanzet tot een gesprekje thuis of op school en nodigt uit tot vragen en antwoorden. De zakelijke info op het einde is kort, maar to the point. In de eerste klassen van de lagere school kan je van hieruit het thema aanbrengen in de praatronde of de tekst als uitgangspunt nemen voor een opdracht. Als pleegmama, heb ik lang gezocht naar een boek voor kinderen dat het onderwerp op een fijne en realistische manier aanbracht. Ik vond een boek over beren, en boeken voor pubers. Sammy krijgt pleegouders zou ik zeker als aanknopingspunt gebruikt hebben om met mijn kinderen te praten over pleegzorg.
Sarah Auwerx, zelf pleegmama