Zoe, 15 jaar heeft een ondraaglijk geheim, waardoor ze zich erg schuldig voelt. De enige die het zou kunnen begrijpen, is Stuart Harris, een veroordeelde die in de gevangenis wacht op zijn doodvonnis. Hij weet hoe bedrog voelt en wat passionele liefde is. Ze besluit hem brieven te schrijven en aan hem haar volledige verhaal te vertellen.

Op een feestje van Max, de bink van haar jaar, wordt ze hals over kop verliefd op ‘de jongen met de bruine ogen’. Ook Max lijkt geïnteresseerd in haar, maar hij vernedert haar ook. Later ontdekt Zoe, dat de twee jongens broers zijn. Max heeft spijt en zoekt opnieuw toenadering. Hoewel Zoe bij elke toevallige ontmoeting meer voelt voor Aaron, Max’ oudere broer, begint ze toch een relatie met Max. Als Aaron dit te weten komt en gekwetst reageert, blijkt dat de gevoelens wederzijds zijn. Uiteindelijk geven Aaron en Zoe toch toe aan hun liefde. Als ze dit aan Max willen vertellen, slaat het noodlot toe. De ware liefde is nu niet meer mogelijk.

Ondertussen maken haar ouders meer en meer ruzie. Ze kibbelen over opa, die een beroerte krijgt en al lang niet meer met haar moeder praat. Of over Dot het jongere, dove zusje van Zoe. Als haar vader zijn werk verliest, lijken haar ouders niet meer normaal met elkaar te kunnen praten. Ze heeft bang dat ze gaan scheiden.

Door het schrijven van brieven aan Stuart Harris, kan Zoe de schuldgevoelens die haar verscheuren, uiteindelijk verwerken. Bij het doodvonnis van Stuart, aanvaardt ze, dat ze nooit met Aaron samen kan zijn,omdat Max’ dood altijd tussen hen in zal staan.