Wat een cover! Je kunt er niet naast kijken, naast het gezicht van ‘mopperkont’ aapje Jim dat je tegen een felrode achtergrond boos aanstaart.
Jawel, Jim is slechtgezind. Ook al was het een prachtige dag, hij werd wakker met het gevoel dat alles verkeerd was. Volgens buurman-gorilla Gijs is hij misschien mopperig, maar Jim ontkent dat ten stelligste. Die ontkenning in contrast met zijn boze gezicht en houding is ronduit komisch. Als Maraboe opmerkt dat hij helemaal krom loopt, gaat Jim meteen rechtop staan en als Maki vindt dat zijn wenkbrauwen mopperig staan, trekt hij die meteen op. Hij tovert zelfs een brede lach op zijn gezicht wanneer Slang opmerkt dat hij wel erg nors kijkt. Maar je ziet meteen dat die lach meer een geforceerde grijns is. Van binnen voelt hij zich dan ook helemaal niet blij.
Alle dieren willen echter dat Jim van de prachtige dag geniet en allemaal geven ze hem raad: de apen nodigen hem uit om met hen mee te slingeren, de zebra’s om te rollen, de pauwen om te flaneren, de leeuw en de panter om lekker te luieren en de olifant om te stampen en zo gaat het maar door tot zelfs het stekelvarken aanraadt om te dansen. Maar Jim heeft nergens zin in. Ten slotte is hij het zo beu dat hij woedend schreeuwt: ‘Ik ben geen mopperkont’. Hij laat de anderen verweesd achter, maar voelt zich meteen rot na zijn woedeaanval. Net wanneer hij zich nog ellendiger begint te voelen, duikt zijn vriend Gijs op, kromgebogen en met gefronste wenkbrauwen. Hij heeft gedanst met het stekelvarken. De humor spat hier van de pagina. En wat een heerlijk contrast met de volgende prent waarop beide vrienden besluiten: ‘Het is een prachtige dag om een mopperkont te zijn.’
Mopperkont is een heerlijk voorleesboek met veelzeggende illustraties vol humor en emotie en een originele boodschap: het is helemaal oké om af en toe eens een mopperkont te zijn, ook al vindt iedereen het een prachtige dag. En als een vriend je daarin jezelf laat zijn, voel je je meteen een beetje beter.
Jan Van Coillie