Wie zoals Leesjurylid Fien Mahmood en de bende van de tijger ‘cool en spannend’ vond, zal zonder twijfel ook genieten van Mahmood en de gouden honden.
Jan De Leeuw werkt zijn tweede boek over Mahmood helemaal uit volgens de succesformule van het vorige. Het begint met een mysterieuze proloog waardoor de lezer meer weet van de personages, wat voor een bijzondere spanning zorgt. Waar Mahmood in het vorige boek op zoek ging naar zijn lievelingstijger en daardoor in aanvaring kwam met een gewelddadige bende, probeert hij hier het mysterie op te lossen van de meute wilde honden die nietsontziend de stad teistert. En ook hier is hij een criminele bende te slim af. Dat hij daarin slaagt komt in beide boeken vooral door zijn bijzondere gave: in stressvolle situaties kan hij als het ware voor even in het hoofd van dieren of mensen kruipen. Dat geeft auteur en psycholoog Jan de Leeuw de kans om gevoelens en gedachten vanuit een bijzonder perspectief te benaderen. Soms krijg je als lezer hierdoor ook een andere kijk op de stad, in die verhaal bijvoorbeeld vanuit de blik van een gier.
Eveneens zoals in het vorige boek brengt De Leeuw onze multiculturele samenleving op een heel vanzelfsprekende manier in beeld. In dit boek legt hij een bijzondere focus op de vluchtelingenproblematiek. Mahmood wordt geholpen door Zuri, een meisje dat in haar eentje door de stad zwerft, als verstekelinge in een woonboot slaapt en net als Mahmood een groot hart voor dieren heeft. De grootste slachtoffers van de honden zijn de vluchtelingen in het stadspark. Die kunnen niet zomaar een huis binnen vluchten. Uiteindelijk blijkt de malafide burgemeester achter de hondenplaag te zitten, zij wou die inzetten om de vluchtelingen weg te krijgen. Wat mij betreft een zwakker element in de plot, die voor de rest echter meer dan genoeg spanning en emotie bevat om ook minder leesgrage kinderen te verleiden.
Lieve Lams