Een pleintje in de stad. Een oude vrouw op een bank met een hond, een man loopt voorbij, een jongen met een bal op weg naar school, in een fietskar slaapt een kindje. De tijd staat even stil. Ze kijken naar elkaar. Wij kijken naar hen. Wat zijn ze van plan? Hoe gaan ze die zonnige dag invullen?

De jongen wil graag vriend zijn met de hond, maar hij moet naar school. De oude mevrouw eet straks een lekkere boterham met speculaas. De man heeft een afspraak. De fontein op het plein maakt een zacht geluid. Achter het raam van een huis zwemt een vis. Het wordt drukker op het plein. De vrouw drinkt koffie en eet een boterhammetje. De man gaat langs bij een vrouw. In de school op de hoek droomt de jongen van de hond. Het kindje wordt wakker en mag even stappen. Het water van de fontein klatert en de vis zwemt. De oude vrouw dut eventjes in. De man droomt. De hond is weg. In de fontein ligt een bal. Het kindje is mama kwijt en waar is de vis ?

De tekst en de prenten van dit poëtische boek leren je stilstaan en aandachtig kijken naar mensen en dingen. Al die onbekende mensen die we ontmoeten op straat of op een plein, hebben een verhaal. Wie goed kijkt, ziet heel even een stukje van hun geschiedenis. Ook de dieren en de dingen passen in dat grote plaatje van de wereld. Ook zij dromen, genieten of voelen stress zoals de vis in de kleine bokaal. Als we alleen naar de buitenkant kijken gebeurt er heel weinig in dit boek. Maar wie verder leert kijken ontdekt hoe ongelooflijk boeiend de binnenwereld is.

De prenten van Alain Verster vertellen hun eigen woordeloos verhaal. Ze vormen een wezenlijk onderdeel van dit boek. Op de prenten zie je hoe het almaar drukker wordt op het plein. Afwisselend zoomt de tekenaar in op een van de personages. Alain Verster gebruikt een eigen collagetechniek. De zachte kleuren, de oude foto’s van mensen en dingen roepen een nostalgische sfeer op waarin verleden en nu in elkaar verglijden. Die compositie roept de verschillende gevoelswerelden op: de jongen kan er zijn aandacht niet bijhouden in de klas; de dromerige man is verliefd; het kindje loopt verloren… Ik zie jou, zie jij mij is een boek om traag en aandachtig met kinderen te bekijken.

Op de laatste pagina nodigt de auteur de lezers uit om zelf stil te staan bij de trage vragen van het leven waar we in de drukte van elke dag aan voorbij gaan. En wie ben jij? Waar ben jij? Wat doe je wel? Wat doe je niet? Ben je gelukkig, ben je verdrietig? Ben je er graag of liever niet? En droom je soms? Dat je elders was? een ander was?

Rita Ghesquiere