Nina woont soms bij mama en soms bij papa. Vroeger was dit niet zo. Toen woonden ze alle drie samen in één huis met de poes en de hamster. Maar er kwam ruzie en samen zijn was niet leuk meer. Daarom wonen ze nu in twee huizen. Nina vertelt hoe ze zich daarbij voelt. Als ik bij papa ben Wil ik bij mama zijn. Ik mis mijn hamster En de klimboom. Als ik bij mama ben, Wil ik bij papa zijn. Ik mis Poes En de buurjongen. Maar als Nina bij het zwemmen voor het eerst in het diepe springt, zijn papa en mama er allebei om te supporteren! Ook al wonen papa en mama niet meer samen, ze houden allebei van Nina. ‘Dat gaat nooit over,’ zegt mama En ze geeft me een dikke kus. ‘Dat is voor altijd,’ fluistert papa En hij knuffelt mij plat.

De prenten ondersteunen goed het verhaal. De dubbele beginpagina brengt de wereld van Nina – een stad met veel huizen – in een oogopslag in beeld. Alleen het huis van de mama en het huis van de papa zijn ingekleurd. Een wijzende Nina overbrugt de afstand. Die prent wordt aan het einde van het verhaal hernomen, zodat de begin- en eindprent als het ware een cirkel vormen. Een andere fijne vondst is de foto van het gezin. Het vroegere samenzijn is verstild en ingekaderd als een stukje verleden. Soms worden de gevoelens uitvergroot in een gebaar: een omhelzing, een kusje aan de telefoon.

– Door Rita Ghesquiere –