Naat, een drukke jongen die in het eerste leerjaar zit. Zijn klasgenootjes, waaronder stiekeme Jan en hyperactieve Piet. Een paar lokalen verder: de kleuterklas, waar Naats rustige zusje Joen haar dagen doorbrengt. Verder een speelplein, een zwembad en natuurlijk Naats lerares, juf Pat. Dat is de herkenbare wereld waarin Ik ben Naat! zich afspeelt.
Die herkenbaarheid wordt alleen maar groter door de illustraties van Yoeri Slegers: sleutelhangers met personages uit Dragonball Z waren er in uw tijd vast nog niet, maar zelfs wie zijn lagereschooltijd al een paar decennia achter de rug heeft, herinnert zich nog wel een paar wanten dat met een touw door de mouwen van z’n jas was gehaald, of die dag dat het gesneeuwd had en er een episch sneeuwballengevecht losbarstte op de speelplaats.
U moet dus niet vragen hoe echt de verhaalwereld van Ik ben Naat! wel niet is voor de zesjarigen van nu, waarvoor het boek is bedoeld. Het verhaal zelf bestaat uit een aantal losse, levensechte scènes: vlakgommen en latten die – overigens tot grote woede van juf Pat – door het lokaal vliegen, Piet die uit het zwembad wordt gevist omdat hij er een drol in heeft achtergelaten – een waaraan een zesjarige gegarandeerd lol beleeft – of een creatieve rekenles, waarbij de juf opeens een boef wordt. Dat alles krijgt u te zien door de ogen van Naat zelf, die, hoewel hij zelf soms een echte driftkikker en druktemaker is, er helemaal niet van houdt wanneer de dingen niet op de gewone manier gebeuren. Carnaval vindt hij bijvoorbeeld in eerste instantie maar niks. Dat is hem te gek. Gelukkig weet juf Pat hoe Naat zich voelt, en hoeft hij zich van haar niet te verkleden.
Door het perspectief van Naat aan te nemen, en niet een standpunt dat boven alle personages staat, biedt het verhaal aan de jonge lezertjes meteen ook een inkijkje in de gevoelswereld van dat drukke jochie dat in bijna elk Vlaams klaslokaal wel te vinden is. En dan blijkt opeens dat dat klasgenootje niet druk is omdat het graag ruzie stookt, maar wel omdat hij een beetje binnen de muren van zijn eigen wereldje leeft.
Het is nog een kleurrijke wereld ook: Naat leest graag verhalen, zoals Alice in Wonderland , dat de illustratie van een wit konijn met een horloge in het boek aangeeft. Naat is overigens zelf ook een goede tekenaar: een kikker, een eend of zelfs een portret van zijn juf zijn geen probleem voor hem. Als de werkelijkheid plots doordringt tot dat innerlijke paradijs, dan wordt het hem soms gewoon even te veel. Geen wonder dus dat er dan een lat door de lucht zoemt, of een pen over de bladzijden van een boek krast.
Helemaal knap is dat Joke Guns dit hele innerlijke en uiterlijke gebeuren weet te vertellen in korte zinnen en woorden met twee lettergrepen, zodat de jonge lezers de avonturen van Naat zelf kunnen lezen. – Door Line Leys –