Het is echt gebeurd. In India fietste Jyoti Kumari 1200 km… met haar gewonde vader op de bagagedrager. Dit boek van Aletta André beschrijft deze trip. De vader van Jyoti woont in Gurgaon en werkt er als e-riksjadriver (een e-riksja is een tuktuk die je kan opladen). Hij bezoekt zijn gezin dat op het platteland woont twee keer per jaar, en verder stuurt hij elke maand geld. Hij krijgt een ongeval en kan niet meer werken. De moeder vertrekt met de trein (een rit van een hele dag en een nacht) naar haar man en neemt Jyoti mee om er te blijven en te zorgen voor haar papa. En dan komt de lockdown in India. Jyoti neemt het besluit om helemaal terug naar huis te fietsen. Maar als ze thuiskomt wil haar familie haar uithuwelijken. Hoe staat ze hier zelf tegenover? Tijdens de 1200 km die ze aflegt, kan ze voldoende nadenken…
Door de vele verwijzingen naar Indische gebruiken voel je India binnenstromen : “door de deuren van de coupé sprongen jongens met stromend hete ketels thee binnen ‘chai chai’ riepen ze “ of : “ze droeg geen sindoor, rood poeder in de scheiding van haar lange, loshangende haar, niet getrouwd dus”. Je krijgt ook een inkijk in het Indische kastesysteem en de positie van de vrouw in de samenleving. De levendige dialogen geven vaart aan het verhaal. Als je graag kennis maakt met het leven in India door de ogen van een bijzonder meisje is dit boek warm aan te bevelen.
Lieve Lams