Het prentenboek vertelt het verhaal over een klein jongetje dat aan zijn mama wil tonen hoe graag hij haar ziet. Daarom wil hij haar de maan cadeau geven. Maar hoe begin je daaraan? Want die maan hangt wel heel erg hoog aan de hemel! Hij probeert telkens opnieuw om de maan uit de hemel te plukken, en krijgt daarvoor hulp van verschillende mensen en dieren. Uiteindelijk slaagt hij er dan toch in om de maan aan zijn mama cadeau te geven.
De tekst is vertaald uit het Frans en dat merk je vaak. De oorspronkelijke tekst is volledig in rijmvorm geschreven. Dat komt bij de vertaling soms heel erg geforceerd over en is zelfs niet overal gelukt. Die inconsequentie maakt het soms moeilijk om het mooie van het verhaal te zien. Je stelt je voortdurend vragen bij de vreemde woordkeuzes in een rijm, of waarom de tekst plots helemaal niet meer rijmt. Ook de vertaling van de titel is nogal vreemd omdat het jongetje helemaal niet op de maan terechtkomt. Het verhaal zelf is weliswaar onrealistisch, maar vertelt heel mooi over de liefde van het jongetje voor zijn mama, en ook over de wederzijdse hulp die de mensen en dieren in het boek voor elkaar over hebben.
De illustraties zijn ietwat fantastisch, maar dat illustreert net mooi het beeld dat kinderen van de wereld hebben. De tekeningen vullen telkens de hele pagina en er worden veel kleuren gebruikt. Toch stralen ze een zekere somberheid uit die perfect de teleurstelling van het jongetje weergeeft. Als het op de laatste pagina’s wel gelukt is om de maan uit de hemel te halen, verdwijnt de somberheid dan ook uit de illustraties. Al bij al een mooi boek om voor te lezen, een verhaal waar de kleinsten zeker van kunnen genieten.
– Door Ilse Janssen –