‘Hij was een kleine jongen. Zijn wereld was heel rond. Heel rond en heel klein. Daar zat hij goed. Hij leed nooit kou of honger. Hij was er helemaal op zijn gemak: niets of niemand viel hem daar lastig.’

Als lezer kun je je meteen een beeld van de ‘wereld’ van het jongetje vormen: gaat het over de baarmoeder, of over een plek waar hij kan spelen? De illustratie zorgt voor extra spanning: je ziet enkel een soort bolhoed op een rechtopstaande balk. Het jongetje op de volgende prent heeft het reuzenhoofd van een baby, maar tegelijk ziet hij er groter uit. Als het deksel van het bolvormige ding opengaat, buitelt het kereltje vrolijk de wereld in. En meteen krijgt die meer kleur. Het lijkt alsof de wereld voor het jongetje geschapen wordt, met vogels, een hond en een kat. Nieuwe ervaringen komen op hem af: honger, angst en pijn. Maar dan ziet hij een huis en daarin wachten ‘de anderen’ op hem. Op een sobere, maar doeltreffende manier vertolkt dit boek in woord en beeld het proces van opgroeien en een plek zoeken waar je je thuis kunt voelen ‘te midden van de anderen en de wereld’.

De ingetogen illustraties van Ingrid Godon passen perfect bij die inhoud. Indrukwekkend is de prent waar de kleine jongen door vele armen als het ware naar de kijker toe wordt getild. Mooi is ook de omkering bij de tekst ‘en dan nestelde de kat zich op zijn schoot’: op de illustratie legt de baby zich te rusten op de buik van de grote kat. Het einde is feestelijk, onder een slinger van lichtjes ontdekt de jongen dat het leven ‘echt heel bijzonder is’. Zo hoopvol moet je kijk op de wereld zijn als je die pas ontdekt.

Jan Van Coillie