Pip is een vrolijk spookje. Ze houdt van een mooi versierde kamer. Daarvoor ’leent’ ze spullen van de bewoners van haar huis. Ze ontvreemdt spullen uit alle kamers en knipt plaatjes uit boeken of stukjes stof uit gordijnen en tapijten. Ze kan dit straffeloos doen. De bewoners zien haar toch niet. Vandaag krijgt Pips huis nieuwe bewoners. Eddie heeft heel veel speelgoed, maar in zijn hoofd is de fantasie op slot. Slaagt Pip erin Eddie te helpen?
Toen ik het boek een eerste keer doornam, vond ik het thema moeilijk terug. Ik vond de prenten van de kamers vrij vol en chaotisch. De achterflap beloofde een ‘zoekboek’, maar ik zag slechts op twee bladzijden een zoekopdracht die je aan je toehoorders kan geven: zoek de schildpad in de tuin en de poes achter het raam. Pas bij een grondigere lezing merkte ik dat de zoekopdrachten van p.7-8 en 9-10 een introductie zijn van de twee dierenfiguren, die zich vanaf dan in elke kamer van het huis bevinden. Ook naar Mia Muis en uiteraard naar het spookje kan je in elke kamer op zoek gaan.
Eddie, het zoontje van de nieuwe bewoners, heeft geen fantasie en gelooft niet in spoken. In zijn hoofd kan dus een spook niet verantwoordelijk zijn voor alle wandaden in huis. Pas wanneer zijn ouders hem boos ter verantwoording roepen, fantaseert hij een aantal oorzaken voor de wanorde: badkamermonsters, boekplaatjesknippers of een giechelende slaapkamerdief. Uiteindelijk gaat hij zelfs fantasievol dromen.
Een leuke vondst is de bijhorende poster van het huis met uitknipplaatjes die je in de kamers kan plakken. Kleuters zullen wel wat hulp kunnen gebruiken om de gedetailleerde prentjes uit te knippen. Er is ook een website in aanbouw: www.hallopip.be. In de toekomst kan je daar nog meer avonturen van Pip horen en zien in enkele ‘verhalenvertelmachines’: een spraaktechnologisch interactief holografisch kastje, een projectiebox en een muziekdoos.
Lut Vanderaspoilden