Ik heet Klein Duimpje. ‘Mijn dubbelklein Duimpje’, zei mama voordat ze voor altijd verdween. Maar meestal noemen mijn vader en mijn stiefmoeder (die wel stief is, maar niet lief, en lelijk bovendien) me nog heel anders, en mijn broers doen dat ook. Elke dag bedenken ze weer wat nieuws. Ik hou van tekenen en schrijven. Over de dingen die ik heb beleefd. Dit is mijn verhaal. Je zal het nooit meer vergeten.
Ken jij Klein Duimpje nog? En zijn avontuur met de reus en zijn zevenmijlslaarzen? Als je dacht dat je hem kende uit het sprookje, dan had je het aan het verkeerde eind. Want in zijn geheime dagboek leer je hem pas écht kennen. Wist je dat hij verliefd is op zijn buurmeisje? Dat hij een boze stiefmoeder heeft die hij wil ontvluchten? Dat hij leefde in de tijd van ‘het grote gebrek’ en hij daardoor stenensoep moet eten? Duik mee in de geheime avonturen van het kleine, dappere, slimme en grappige kereltje en ontdek alles wat het sprookje voor ons verzweeg! In veel versies van de avonturen van Klein Duimpje worden de gruwelijke kantjes mooi bijgeschaafd.
Lechermeier en Dautremer doen dat dit keer niet en grijpen terug naar het oorspronkelijke grauwe sprookje. Zij voegen er een stevige dosis humor, diepgang en fantasie aan toe die de gevatte, maar ook dromerige en poëtische beschrijvingen en soms absurde en groteske illustraties tot leven brengen. Klein Duimpje schrijft een relaas neer van zijn dagdagelijkse belevenissen en avonturen. Hij deelt een eigen kijk op de wereld mee. In zijn dagboek vind je daarom niet enkel teksten, maar ook filosofische spreuken, schetsen, kanttekeningen, een spel van gevoelens, gedachten en frustraties, en vooral veel geniepige ideeën en slimme listen.
De lezer wordt ondergedompeld in de gezinssituatie van de kleine held, maar ook in zijn levensgeschiedenis, het leven uit die tijd, en een ontluikende liefde. Klein Duimpje wil alles en nog meer neerpennen en delen. Hij neemt zijn tijd om dieper na te denken over wat er gebeurt, wat hij voelt, om filosofische bedenkingen de wereld in te sturen, en de mensheid te verrijken met waardevolle weetjes die hem overdonderen. Om dit boek te lezen – of beter te ‘belezen’ en bekijken – moet dus ook de lezer zijn tijd nemen. Het is als een knip-, plak- en schets-dagboek, in verschillende schrijf- en tekenstijlen, waarin je mag neuzen en bladeren, waarin je kunt terugbladeren en vooruitbladeren, waarin je als het ware zelf ook mag denken, bedenken, van mening zijn en waar je moet instappen om mee te leven en te beleven.
Voor jonge lezers kan het een te grote en complexe puzzel zijn, waarbij de volwassen knipogen naar de Franse geschiedenis niet zullen werken (misschien doen ze dat zelfs niet bij volwassen Vlaamse lezers). Maar het blijft ook voor hen een ontdekkingstocht in een verhaal, dat bestaat uit verhalen en visies. Ze maken zich klein en kruipen mee in de huid en geest van een kleine, dappere sprookjesheld met een uitgesproken wereld- en levensvisie.
In dialoog met het personage, zichzelf en de begeleiding van een volwassene kunnen ze aldus stilstaan bij de diepzinnige en vaak grappige spreuken waarmee Klein Duimpje elke dag zijn relaas aanvat, bij de avonturen die hij beleeft, de beslissingen die hij neemt, de manier waarop hij mensen behandelt en zelf behandeld wordt, de gevoelens die hij ervaart, de wijze waarop hij opgroeit in een wereld en gezin waar dingen niet vanzelfsprekend zijn en het leven een harde slag in het gezicht kan geven. Daarbij zullen ze zich verliezen in de tekeningen, anekdotes en kribbels, en daarin weer nieuwe verhalen en invalshoeken ontdekken. Het kijken en zoeken op de bladspiegel zijn op zich al een avontuur.
De illustraties van Dautremer spreken tot de verbeelding, maar laten de eigen verbeelding ook voldoende ruimte. Een apart sprookjesboek, complex, traag en absurd… om vast te nemen, weer even te laten rusten, en dan misschien nooit meer los te laten.
– Door Annelies Marin –