Een haas die haast heeft, en een schildpad die het leven in een lage versnelling neemt. De haas leert van de schildpad, van de voordelen van ‘even stilstaan’. De haas omarmt het moment van reflectie.

Het idee van dit boek blaast je zeker niet omver door originaliteit, maar sommige beeldspraak werkt nu eenmaal zo goed dat je ze niet meteen hoeft te vernieuwen. Deze specifieke beeldspraak is ook zo vastgeroest in ons literair erfgoed dat je je kinderen er ook echt mee in contact wil brengen. En waarom dan niet met een fris boek als dit?

Harrie heeft haast, dat voel je wanneer je (voor)leest, dat zie je wanneer je naar het landschap kijkt waar hij voorbij snelt en de schade die hij rondom zich aanricht. Opzij, maak plaats, daar komt Harrie. Eén aanblik van Tom de schildpad, en je bladert echter meteen wat minder snel door.

Door de fijne illustratie van het gezicht van het diertje komt de pauze vanzelf. Beeld, tekst en typografie vertellen hetzelfde verhaal, ondersteunen elkaar. Een moderne kijk op een oude les, waar tegelijk aan het einde van het verhaal de moraal (gelukkig) wat nuance krijgt. Hoe? Dat ontdek je zelf wel.

Eline Zenner