Nadat Kaat verhuisd is, moet ze opnieuw beginnen in een vreemde stad, op een vreemde school. Haar broer voelt zich direct thuis, maar voor Kaat is het veel moeilijker. Ze wordt in de klas onmiddellijk buitengesloten en gepest. Het gaat van kwaad naar erger. Al snel voelt Kaat zich niet meer goed in haar vel…

Het verhaal van Kaat is up-to-date en wordt heel realistisch neergezet. De lezer krijgt een blik geworpen op de pesters, en de gevoelens die het pesten bij Kaat losweekt. Dit soort situaties gebeuren dagelijks in het schoolse leven, en net als in het boek blijft het oplossen van pestgedrag nog steeds erg moeilijk. Het is dan ook nodig dat hieraan aandacht wordt besteed, in alle leeftijdsgroepen.

Het boek leent zich daarbij uitstekend om in schoolverband het thema pesten aan te snijden en bespreekbaar te maken. Zo kan een platform geboden worden voor de ‘gepesten’ om erover te spreken, en kunnen pesters inzien wat hun misschien niet altijd kwaad bedoelde gedrag teweeg kan brengen. De gebeurtenissen in het boek zijn erg herkenbaar beschreven, voor zowel mensen die gepest worden als degene die toekijken of zelf zouden pesten. Toch zal het voor de slachtoffers misschien minder goed aankomen dat er geen oplossing volgt in het boek. Het gaat in dit verhaal duidelijk niet meer om plagerijen, maar serieus pestgedrag. En daar moet worden ingegrepen. Dat gebeurt ook, maar het is jammer dat ‘de oplossing’ zo simpel wordt voorgesteld. De pester wordt uiteindelijk geschorst en daar stopt het verhaal. De school in het boek lijkt hierdoor het gedrag een beetje in de doofpot te steken. Maar wat is een echte goede oplossing voor pesten eigenlijk?

Het boek stopt eigenlijk waar de oplossingen zouden moeten worden uitgewerkt, ten eerste al om toekomstig pestgedrag te vermijden door bijvoorbeeld bewustmaking en sensibilisering. Een ander minpunt van dit verhaal is dat het niet in de ik-vorm werd geschreven. Wat Kaat overkomt, wordt door een alwetend verteller beschreven en goed geschetst, maar echt meevoelen met en inleven in de situatie van het personage blijft een beetje geforceerd. Bovendien had de auteur, die zelf leerkracht is in een secundaire school, meer uit haar ervaringen kunnen putten om iets meer vernieuwend te zijn en duurzamere oplossingen aan te reiken. Zo had ze misschien een veel krachtiger verhaal kunnen creëren, en was het nu niet een van die zovele boeken die al rond dit thema geschreven werden.

– Door Renate Theunissen –