Risa, Connor en Lev zijn tieners die opgegeven zijn om ‘gesplitst’ te worden en hieraan proberen te ontsnappen. Er is namelijk een wet gekomen na de Tweede Wereldoorlog dat je geen abortus mag plegen, maar achteraf wel kan kiezen of je je kind wilt houden of dat je het wilt opgeven om ‘gesplitst’ te worden.
Gesplitst worden betekent dat men alles van je lichaam gaat gebruiken voor mensen die dat nodig hebben. Een soort orgaandonatie, maar dan voor ALLES van je lichaam. Deze keuze kan gemaakt worden door de ouders van kinderen tussen 13 jaar en 18 jaar. Vanaf je 18de ben je veilig. Iedere splitser heeft een eigen verhaal waarom ze gesplitst zullen worden. Risa is een weeskind zonder veel meerwaarde voor de maatschappij, Connor een moeilijke jongen en Lev zal uit religieuze overtuiging gesplitst worden.
Gelukkig is niet iedereen akkoord met deze wet en kunnen ze rekenen op ‘de admiraal’ die hen in veiligheid probeert te brengen. Maar zal de admiraal hen kunnen beschermen tot ze 18 jaar zijn? Het verhaal wordt telkens vanuit één van de drie splitsers bekeken. Zo krijg je telkens een stukje meer info en wordt het verhaal spannend opgebouwd. Je leert ook beetje bij beetje alle regels rond de splitsing kennen. Het is een vrij luguber idee om kinderen die niet voldoen ‘te vermoorden voor organen/ledematen’, maar in dit boek wordt erover verteld alsof het de normaalste zaak ter wereld is… Wordt dit verhaal dan niet te vreemd en over the top?
Misschien… maar de sterke opbouw en realistische beschrijvingen maken het geloofwaardig en vooral spannend. Het verhaal is een fantasieverhaal dat zich in een verre toekomst zou kunnen afspelen. Toch wordt het in het ‘nu’ gesitueerd, na de Tweede Wereldoorlog. Hierdoor wordt de afstand tussen personage en lezer kleiner en het inlevingsvermogen aangesterkt. Al is er geen sprake van ‘splitswerk’ en een ‘jeugdpolitie’ in de huidige wereld, er worden in arme landen wel mensen en kinderen ontvoerd voor hun organen, voor geld. Een kwestie die via het lezen van dit boek kan worden aangekaart en die bij jongeren zeker discussies kan doen opwaaien. Want misschien vindt men ‘splitsen’ ergens wel een goed idee om vergrijzing, overbevolking, eliminatie van criminelen, en dergelijke uit te sluiten? Door keuzes te maken?
Een morele kwestie die niet zonder slag of stoot bevochten of verdedigd kan worden… zeker niet met de Tweede Wereldoorlog en de visie van de nazi’s en Hitler in het achterhoofd. Een aparte thriller met diepe bodem die zijn lezers zeker even moreel zal doen stilstaan, en mogelijks zal ‘splitsen’ wat betreft overtuiging en gedachtegoed.
– Door Renate Theunissen –