Ergens in de sneeuw is een stemmig kerstverhaal over een meisje en een eland, maar vooral over een dochter en een vader, over je koud en alleen voelen, maar uiteindelijk ook warm en geborgen.
Linde Faas vertelt haar verhaal in woorden, maar vooral in beelden. Alleen al de cover is indrukwekkend, met het kleine meisje en de eland tussen reusachtige, besneeuwde sparren als omgekeerde ijspegels. Op de eerste prent binnenin beeldt ze een rij huizen af met feestelijk verlichte ramen, als een adventskalender. Alleen bij Sofie is het schemerduister. Haar papa heeft geen tijd voor feest. Dus trekt Sofie erop uit, op zoek naar iets fijns, magisch, vrolijk, iets speciaal voor haar. De volgende prent zoomt lichtjes uit voor die stap in de wijde wereld. Al snel worden de sneeuwvlokken dichter en plotseling staat het meisje oog in oog met een eland. Een magisch moment, knap geïllustreerd in grijze tinten waardoor het dier als het ware uit het sneeuwgordijn opdoemt. Veilig op de rug van het grote dier trekt Sofie het onbekende tegemoet. De grootsheid daarvan versterkt Linde Faas door het meisje en het dier klein af te beelden in contrast met de reusachtige sparren.
Vervolgens zoomt ze in op een kleine boom aan de rand van een ‘krakend’ meer. Dat meer zie en hoor je bijna kraken op de prent. Sofie roept alle dieren op om iets bijzonders te zoeken voor de eenzame boom. ‘Want iedereen die alleen is, verdient iets fijns.’ Dan verandert de bladschikking radicaal. In 12 kleinere prentjes over een dubbele pagina zie je hoe iedereen ‘kleuren en glinsters, glimmers en flonkerdingen en stukjes magie’ brengt. Samen versieren ze de kleine boom, wat een feestelijke prent oplevert. Maar het wordt nog feestelijker als papa opdaagt, uitgebeeld in twee ovaalvormige prenten, wat de tederheid van het gebeuren versterkt. Het slot van het verhaal krijgt extra nadruk door de rijmvorm én de illustratie van de kerstboom vol licht en warmte, waarna nog een apotheose volgt onder het dansende noorderlicht, zo overweldigend mooi dat woorden tekort schieten.
Jan Van Coillie
Weetje
Linde Faas is Nederlandse, ze studeerde af aan de kunstacademie van Breda. Ze woont in Noorwegen en dat zie je duidelijk in de natuurbeelden in dit boek.