De charismatische Sofia heeft rond zich een internationale groep succesvolle mensen (artsen, theatermakers,…) verzameld. Hun vakanties brengen ze samen door op hun eigen vakantie-eiland in Italië. Ook doorheen het jaar werken en feesten ze tezamen. De naam van deze groep? De Casa Nostra.
Als Alicia elf jaar is, sluiten haar ouders zich bij Casa Nostra aan. Vanaf dan begint Alicia’s dubbelleven. Aan de ene kant is ze een normale puber die school loopt en op zoek is naar haar eigen identiteit. Aan de andere kant staan Casa Nostra én Sofia. Alicia kijkt naar haar op en onder Sofia’s vleugels leert ze het leven vieren.
De vreemde ‘therapeutische’ groepssessies (onder het toeziend oog van Sofia) en de zelfs gevaarlijke (drugs)experimenten neemt ze erbij. Dan gebeurt er iets. Van de ene dag op de andere valt haar vader uit de gratie. Het leven van het gezin (vooral dat van de moeder) stort in. Alicia zit tussen de scherven. Ze is boos op haar ouders omdat ze door hen uit de groep gezet worden. Ze foetert op haar broer en haar zus omdat zij het niet zo erg vinden om te moeten vertrekken. Ze verlangt naar Sofia en haar ‘wijsheid’.
Tegelijkertijd is ze volwassen genoeg om te beseffen dat Sofia ook veel brokken maakte. Getuige hiervan haar eigen moeder. Al deze emoties en de bijhorende herinneringen brengt Alicia samen in een soort dromerige brief gericht aan Sofia. Het resultaat van dit geheel lees je in Een heel bijzonder meisje . Het boek beschrijft hoe het is om als puber in een sekte op te groeien. Tussen de volwassenen in Casa Nostra komt Alicia in een stroomversnelling terecht. Ze ziet en hoort dingen die andere leeftijdsgenoten niet meemaken.
Terwijl ik dit boek las, stelde ik me meerdere keren de vraag of ik een tiener dit boek zou aanraden. Ik moet eerlijk bekennen dat ik er geen eenduidig antwoord op geven kan. Er zijn tal van argumenten pro. Het dromerige in het boek spreekt de doelgroep beslist aan. Alicia’s eerste verliefdheid wordt mooi in beeld gebracht. Hoewel nooit expliciet verwoord, toch is de dreiging van de sekte (je doet mee of je ligt eruit) alom aanwezig.
Het boek biedt ook een mooie inkijk in Alicia’s groeiproces: de verliefde puber die er koste wat kost bij wil horen en een afgod (Sofia) nodig heeft, groeit uit tot een jongvolwassen vrouw, die haar ouders en Sofia als feilbare mensen ziet. Ze schat de door hen berokkende schade in en zoekt een uitweg uit de scherven. De auteur besteedt opvallend veel aandacht aan seksualiteit zoals blijkt uit het erg openhartig getuigenis van een prostituee tijdens een van de groepssessies.
Op het einde van het boek pijpt Alicia een schoolvriendje als dank voor een niemendalletje. Noem me preuts, maar tijdens het lezen hiervan kon ik me niet van de gedachte ontdoen dat seks altijd verkoopt. Of laste de schrijfster deze passages in om de lezers te leren dat je ook respect voor jezelf moet hebben?
Elke Beckers