De achttienjarige Dorian leeft in Alaska. De weekends brengt hij door op Midleton, een desolaat klein eiland voor de kust waar zijn vader werkt. Op een dag vindt hij een aangespoelde voetbal op het strand. De tekens op de bal zijn Japans. Dorian voelt zich aangesproken. Het kan geen toeval zijn dat deze bal na de tsunami meer dan 4.000 mijl afgelegd heeft om hier gevonden te worden. Vrienden en kennissen helpen hem om de namen te ontcijferen. Dorian voelt zich steeds sterker verbonden met Namiko, de jongen van de bal en wil hem kost wat kost vinden. Maar wie is hij en heeft hij de tsunami overleefd?
Samen met zijn vriendin Alisha en haar ouders kan hij naar Japan reizen. Het wordt een vreemde tocht door een landschap vol littekens. Niet alleen de natuur, maar ook de mensen zijn getekend door de ramp. Dan ontspoort de tijd en neemt Dorian mee naar het moment van de ramp… Dood graag dompelt de lezer onder in het Japan dat getekend is door de gevolgen van de verwoestende tsunami. Het land en de cultuur zijn voor Dorian even vreemd en veraf als voor de lezers hier. De voetbal en de vastberadenheid van Dorian om de eigenaar terug te vinden openen de weg. Elke kleine stap brengt hem dichter bij Namiko, zijn vrienden en zijn familie. Namiko leidt door omstandigheden buiten zijn wil een erg eenzaam bestaan. Gerda van Erkel is goed vertrouwd met de Japanse cultuur: het schoolsysteem, de politiek, eetgewoontes, feesten enz. Die kennis zit verweven in het verhaal. Ook de thuishaven van Dorian, Alaska met zijn onherbergzame ruige natuur wordt goed in kaart gebracht. In het derde deel verglijden de twee werelden in elkaar: Dorian zit gevangen in de wereld van Namiko. Hij beleeft alles nu van binnenuit. Hij voelt de eenzaamheid van Namiko en zijn verlangen naar vriendschap, hij ervaart de liefde van de ouders, maar ook hun onmacht, hij kent de vernietigende kracht van de dreigende tsunami …
De dubbele betekenis van de titel Dood graag krijgt steeds duidelijker vorm. Graag zien is een terugkerend thema in het werk van de auteur. Ook in dit boek zien de personages elkaar ‘doodgraag’, maar na de verwoestende ramp krijgt de liefde een bittere nasmaak en wordt dat ‘dood? graag!’ Deze adolescentenroman overstijgt de actualiteit. Het is niet alleen een boek over reizen, Japan en de tsunami, maar evenzeer een boek over eenzaamheid en verbondenheid, over afscheid en rouw.
Rita Ghesquiere