Een boek is wat de lezer ervan maakt. Dat mag je hier heel letterlijk nemen, want de lezer -én kijker – krijgt echt een rol toebedeeld in het verhaal. Wat die inhoudt, is te mooi om te verklappen.
Het verhaal is pure nonsens. Twee honden zitten in een brasserie. De ene leest een krant, de andere tokkelt op een laptop. Een felle windstoot doet de gordijnen opbollen en de grote hond vraagt aan de kleine of die de deur liet openstaan. De wind wordt gevolgd door steeds meer bladeren en regen die de brasserie onder water zet. Als het water gezakt is, komt er eerst een hond met een bladblazer binnen, gevolgd door een troep dieren die ontsnapt blijken uit de zoo, want daar liet de oppasser de deur openstaan.
De beknopte tekst bestaat vooral uit geluiden (woesj, bip bip, drip, drip, drip, vwoe …) en wat de twee honden tegen elkaar zeggen. Maar de meest verrassende tekst staat op de zichtbare pagina van de krant. Die tekst geeft namelijk weer wat er in het boek gebeurt en bovendien doet die dat in een speelse taal. Als het eerste blaadje binnenwaait, staat er te lezen: ‘WIND! Geen weer om een hond door te jagen!’ Op de volgende bladzijde aangevuld met ‘(… zelfs geen windhond!)’ Bij de eerste regendruppels lees je ‘Nog meer hondenweer. ERG plaatselijke regenbuien.’ Er zijn nog meer woordgrapjes te vinden op de prenten. Aan de muur hangt een briefje met ‘Duik eens in een boek’. Het hangt naast een boekenrekje met daarop twee boekensteunen in de vorm van een duikende hond. Wat verder neemt die hond trouwens een duik in een drinkbakje.
Zo zijn we in de prenten gedoken, die nog meer grapjes bevatten. Op de laptop van de kleine hond prijkt een botje in plaats van een appel. Op de boekenplank ligt ook een duikbril, die later nog van pas komt. Grappig en bijzonder expressief zijn de opwaaiende lobben en oren van de grote hond bij de felste windstoot. Ook het contrast tussen de prikkelbare grote en de schijnbaar onverstoorbare kleine hond is erg komisch. De chaotische prent waarop de brasserie overspoeld wordt door de dieren uit de zoo is een sterk staaltje van dynamische compositie.
Dit is echt een boek om je samen -volwassene en kind- te verkneukelen. Dat kan ook door te luisteren naar de bijgevoegde cd. Daarop vertelt Koen Van Biesen het verhaal, met bijhorende geluiden en muziek (drum, fluiten, koperblazers …). Die cd biedt echt een meerwaarde. Niet alleen werpt de manier waarop Van Biesen vertelt een bijzonder licht op het verhaal (de droogkomische toon doet soms denken aan drs. P), maar ook geven de toegevoegde herhalingen, rijmen en klankherhalingen het geheel iets van een stapelverhaal, waarbij de muziek goed de toenemende chaos begeleidt.
Een lekker knettergek boek dat meer dan de moeite waard is om keer op keer open en dicht te doen.
Jan Van Coillie