Dit is het waar gebeurde verhaal van een jonge asielzoeker . Omid woont met zijn ouders en twee zussen in Teheran. Zijn vader is militair en moet vaak naar het front want er heerst oorlog tussen Iran en Irak. Hij heeft er ook nog twee bijbaantjes bij. Omid en zijn zus Arezoo hebben immers een zeldzame leverziekte die handenvol geld kost. Ten einde raad beslissen de ouders van Omid dat de drie kinderen met hun moeder naar Nederland zullen vluchten. Vader kan als militair onmogelijk het land verlaten.

De belevenissen van het gezin worden verteld door de tienjarige Omid. In deel één maakt de lezer kennis met het leven van de familie in het streng religieuze land. Omid heeft een baantje bij een mopperige kruidenier en samen met vriendje Jawad haalt hij vaak kattenkwaad uit in de buurt. Eigenlijk wil Omid niet weg. Hij vindt het vreselijk dat hij niet eens afscheid kan nemen van Jawad en hij begrijpt niet goed waarom zijn vader niet mee kan. In deel twee leef je mee met de vreselijke tocht van Teheran over Minks in Rusland naar Munchen.

De jongen vertelt hoe ze met veel te veel mensen in een vrachtwagen de reis maken. De mensensmokkelaars hebben geen aandacht voor het lijden van de vluchtelingen: kinderen kunnen niet bewegen, baby’s wordt letterlijk de mond gesnoerd als ze huilen.

In deel drie zijn Omid en zijn familie aangekomen in Nederland. Dat is een verademing voor de jongen maar toch valt de aanpassing zwaar. Hij moet een nieuwe taal leren en op school begrijpt hij niet veel. Voor hun leverziekte krijgen Omid en Arezoo in Nederland nu wel de juiste behandeling. De toekomst ziet er voor het gezin alvast veelbelovend uit al zullen ze hun vader blijven missen. Om je te kunnen inleven in een situatie die sterk verschilt van je eigen leefwereld, is het belangrijk dat er mogelijkheden zijn om je te identificeren én om correcte informatie te krijgen.

Aan deze twee voorwaarden voldoet De vlucht van Omid perfect. Omid, de ik-verteller is een leeftijdsgenoot. Hij heeft heel wat gemeenschappelijke interesses met kinderen van hier, zoals fietsen, lopen, spelletjes met vrienden, houden van je huisdier…

Jonge lezers kunnen zich dus goed identificeren met Omid. Omdat Omid zelf zijn verhaal vertelt, krijgen de lezers op een eenvoudige maar correcte wijze de nodige informatie over vluchtelingen bijvoorbeeld over de gevaarlijke traumatiserende reis en de moeilijke integratie. Lysette van Geel schrijft in een toegankelijke taal. Zij tekende het verhaal op dat Omid Aghondi haar vertelde en beiden schreven een dankwoord achteraan in het boek. Op een plannetje voor- en achteraan in het boek kunnen de jonge lezers de reis van Omid volgen.

Anita Wuestenberg