We zijn 16 september 1940, het eerste jaar van de tweede wereldoorlog. Ada ligt in het ziekenhuis en wordt morgen geopereerd. Eindelijk zal ze verlost zijn van de klompvoet waar ze al 9 jaar mee geplaagd is. Ze zal niet meer het misvormde en beschadigde meisje zijn waar haar moeder zo’n hekel aan had. Ada werd geëvacueerd uit Londen, uit de verpauperde buurt waar ze met haar moeder en jonger broertje woonde. Na haar verblijf in het ziekenhuis kan ze naar het huis van haar voogd Susan op een groot landgoed. Ze zal moeten wennen aan een nieuw leven. Maar zal ze haar verleden kunnen verwerken?
Dit boek (oorspronkelijk uit 2019) is een vervolg op De oorlog die mijn leven redde. Ik had dit eerste boek niet gelezen en ik moet eerlijk bekennen dat het even duurde vooraleer ik de leefomstandigheden en het verleden van Ada door had. Ik had ook het gevoel dat ik bepaalde ontwikkelingen uit het eerste boek wel miste. Anderzijds is dit boek zo meeslepend geschreven, dat het je beet pakt vanaf de eerste bladzijde.
In het boek speelt de eerste wereldoorlog een prominente rol. Ada en haar broertje moesten vluchten voor de bombardementen in Londen. Ze komen terecht op een landgoed waarvan de eigenaars hun kasteel hebben afgegeven aan het Engelse leger. Daardoor komt de eigenares Lady Thornton bij hen wonen. Een tijd later brengt Lord Thornton nog een nieuw logeetje: Ruth, een Joods meisje dat met haar ouders vluchtte uit Duitsland. De zoon van de Thorntons werkt voor de RAF. De moeder van Ada sterft bij het begin van het boek in een bombardement op Londen. Het is duidelijk dat een oorlog zware gevolgen heeft voor iedereen, arm of rijk.
Het verhaal wordt verteld vanuit het standpunt van Ada. De lezer beleeft haar strubbelingen uit eerste hand, verweven met de verschrikkingen van de oorlog. Ada is een getraumatiseerd meisje, opgegroeid bij een moeder die niets van haar moest weten. Een kleine kamer in een armoedig appartement was Ada’s enige universum. Ze ging nooit naar school en kreeg geen enkele vorm van onderwijs of opvoeding. Daardoor is ze vrij onwetend en dat maakt haar vaak kwaad en opstandig. Gelukkig is er haar voogd Susan die oneindig veel geduld heeft en Ada ondersteunt in haar ontplooiing. Ook de strenge Lady Thornton apprecieert het meisje op haar manier. Het hele boek draait rond de gevoelens en mentale worsteling van Ada. Je kan niet anders dan haar in je hart sluiten en meeleven met al wat haar overkomt. En toch is het geen tragisch of negatief boek. Het vertelt een verhaal van hoop en dapperheid. Het is zeker de moeite waard om het te lezen. Mij had het volledig in de ban. Ik heb zowaar vandaag ook het eerste deel in de bib opgehaald.
Lut Vanderaspoilden