In het serrecomplex worden de verloren werelden bewaard, duizenden soorten bloemen en planten. Helaas moeten de planten herstellen van een zware plaag. Mendel, de bewaarder van het complex , revalideert van een zware ziekte. Rhea helpt waar ze kan, maar Robin beschikt over de gave om planten echt te helpen genezen. Bij het water in de Poseidonkoepel zijn er trillingen te zien en op het strand vindt Robin een vreemde scherf. Wat is er gaande in de Poseidonkoepel? Mendel is nog te zwak om op onderzoek te gaan, maar hij herinnert zich wel dat dergelijke verschijnselen zich ook voordeden bij zijn voorgangers. Robin overwint zijn waterangst om op onderzoek te gaan. In de bibliotheek vond hij, samen met Rhea, het logboek van JC, een vroegere bewaarder. Onder water vindt hij de ruïnes van een oude stad. Hoe zijn de stad en het logboek met elkaar verbonden? Kan dit logboek een verklaring geven voor het vreemde blauwe licht? Wie is Mare en wat is haar taak in de Poseidonkoepel?
Dit boek is het derde in een reeks. Kan je het lezen zonder de voorgaande boeken te hebben gelezen? Dat is perfect mogelijk, maar reken erop dat je zo nieuwsgierig wordt naar de voorgeschiedenis van de hoofdpersonages dat je de vorige boeken ook wilt lezen. Het kernthema is gelijkaardig aan dat van de vorige boeken. Het zet de lezer ertoe aan om zorgvuldig met onze aarde en alle levende wezens om te gaan. Andere belangrijke thema’s zijn vriendschap, jaloezie, maar ook angst en hoe je hiermee omgaat en die angst overwint.
De auteur gebruikt mooie, poëtische beschrijvingen: “Tranen die in het zand vallen, maken kuiltjes met een opstaand randje. Reya kijkt naar de minuscule vulkaankraters die haar verdriet in de bodem van de warme serre boort “ (p. 65) of “Plots lijkt er een zacht kussen over zijn enkel gelegd te worden. Een vloeiende koelte sijpelt tot in de kern van de pijn en het branden verzacht.” (p.132) De beschrijvingen wisselen af met dialogen en stukken kernachtige tekst uit het logboek. Het geheel leest vlot en is meeslepend.
De typografie geeft structuur aan dit boek en oogt erg verzorgd. Robin praat vaak met Rhea door gedachteoverdracht. In de tekst wordt dit weergegeven in een cursief lettertype. De pagina’s uit het oude logboek lijken wel getypt op een oude typemachine, afgewisseld met het handschrift van JC. De tekeningen bieden een meerwaarde. Je kan het hele verhaal volgen aan de hand ervan. Ze geven prachtig de vreemde wereld binnen de serres weer. De veelkleurige tekeningen bevatten enkel nog tinten blauw en grijs wanneer Robin de diepzee bereikt.
De oceaan van Mare is een mysterieus verhaal in een zorgvuldig verzorgde uitgave.
Lut Vanderaspoilden