Met De Grote Reis van Kleine Schildpad vertellen auteurs Inge Misschaert en Inge Bergh en illustratrice Kristina Ruëll het verhaal van een kleine Afrikaanse jongen die ziek wordt. Hij woont echter in een klein dorpje ver van de grote stad waar het ziekenhuis ligt. Samen met zijn mama vertrekt de kleine Yomi naar de grote stad. Om de zware tocht en de felle pijn te verlichten, vertelt de mama een verhaal over de kleine jongen zijn schildpad. Schildpad, zo zegt ze, wilde leren klimmen en vliegen. Alle andere dieren lachten hem echter uit, maar Schildpad zette door. Want als je iets heel hard wenst, en je doet je best, kan je wens op een dag uitkomen.
Op een dag ziet schildpad twee vinken en vraagt ze hem te helpen. Met zijn bek neemt hij een takje stevig vast in het midden, terwijl de vogels de uiteinden dragen. Zo stijgen ze samen op en kan schildpad de dorpen en rivieren van uit de lucht zien. Tot hij de tak lost en naar beneden valt, dieper en dieper. Alle andere dieren brullen van het lachen en maken arme schildpad belachelijk. Maar schildpad trekt er zich niets van aan, besluit Yomi’s mama haar verhaal, want hij heeft wel degelijk gevlogen; en wie niet waagt, niet wint. Ondertussen is Yomi met zijn mama in de grote stad en in het ziekenhuis geraakt. Hij heeft de pijn verbeten en wordt door de dokters verzorgd. En net als de schildpad heeft ook Yomi vanaf nu een droom: dokter worden! In dit boek worden twee verhalen verteld: dat van zieke Yomi en dat van zijn schildpad (door Yomi’s mama verteld en geschreven in italic ). Ze bestaan gelukkig niet naast elkaar, maar zijn vakkundig vervlochten tot één mooie eenheid. Dit zowel dankzij de thema’s ‘volharding’ en ‘dromen’ als door de tekeningen, die tegelijkertijd de lange tocht van Yomi en de avonturen van de schildpad tonen.
De prenten zijn bovendien warm van kleur en stralen een warmhartige Afrikaanse sfeer uit. De werkelijkheid is echter minder hartverwarmend: dit boek werd dan ook in opdracht van Wereldsolidariteit geschreven en toont kinderen dat het niet voor elk kind op deze wereld vanzelfsprekend is om naar de dokter te gaan. Maar het geeft wel een positieve boodschap mee: met volharding en dromen kun je al veel. Natuurlijk kunnen dromen niet alles: je kunt jezelf niet genezen van een zware ziekte door enkel te dromen, maar dromen kunnen wel helpen je beter te voelen en een betere toekomst te verwezenlijken. Daarom mogen we evenmin vergeten dat je leven niet alleen uit dromen bestaat, maar ook uit ‘doen’, uit volharding op de momenten dat je dromen niet dreigen uit te komen. Misschien is het beste wel een evenwicht te zoeken tussen doen en dromen, of beter nog: een kruisbestuiving tussen dromen en daden. Nog een kleine tip: als je aan dit boek begint, raad ik je aan niet te veel kleren aan te doen om niet te veel last te hebben van de warme tinten en tekeningen, maar draag best wel iets met lange mouwen: niet tegen de Afrikaanse muggen, maar om een mogelijk traantje mee weg te vegen.
– Door Sebastian De Witte –