Bibi Dumon Tak is vooral bekend voor haar onderhoudende boeken over dieren. Gevraagd om het kinderboek te schrijven voor de Maand van de Filosofie koos ze voor een boom als hoofdpersonage, een bijzondere eik die staat in de middenberm van de A58, niet ver van de grens met België. Na een korte inleiding door de auteur krijgt de boom expliciet het woord: ‘Dus, eik, het woord is aan jou.’ Al snel reikt hij de lezers de kern van zijn levensfilosofie aan: ‘Ik denk: hallo mensen, wat is er mis met een beetje stilstaan.’ Dat stilstaan geeft je immers tijd om na de denken en om je heen te kijken. Op het eind verwoordt de auteur die boodschap nog eens: ‘Maar laten we hopen dat de mens tot bezinning komt en eindelijk begrijpt dat stilstand voorrang heeft op haast.’ De tijd dringt, want de eeuwenoude boom dreigt immers gekapt te worden.
Met die dreiging wordt de boom al snel geconfronteerd door de gaai die hem geregeld bezoekt. Hun gesprekken illustreren hoe belangrijk het is om vragen te stellen en om de wereld op verschillende manieren te bekijken. Ze doen de lezer ook nadenken over het verschil tussen denken en doen, het belang van buiten jezelf te denken, wat het betekent iets ‘werkelijk’ te beleven, het belang van een naam en het verder leven na de dood. Soms steekt de filosofie in een enkele zin zoals deze: ‘De mens is een soort die alle kanten op gaat.’ Heel wat om over na te denken dus. Typisch voor Bibi Dumon Tak is dat ze die filosofische grondlaag mengt met lichtvoetige humus. Daarvoor zorgt vooral de gaai, wiens brutaliteit contrasteert met de rustige, gedragen toon van de eik. Hun vriendschappelijk gehakketak is vaak bijzonder amusant. Naast de gedachten van de eik en de gesprekken met de gaai bevat het verhaal ook een soort koorzangen van het wortelkoor, dat berichten overbrengt van het www (het wortelwijde web) en op poëtische wijze de kern van het verhaal onderschrijft: ‘wat stilstaat/ duurt lang/ wat voortraast/ kort./ Hoe langzamer het gaat/hoe ouder iets wordt.’
Milieubewustzijn verbinden met een wezenlijke levensles in een fabel waarin proza en poëzie mekaar raken, het is een krachttoer die Bibi Dumon Tak als geen ander voor mekaar weet te brengen.
Jan Van Coillie