‘Er was eens een eend die niet van water hield.’ Je hoort de kleine luisteraars al denken: dat kan toch niet, want eendjes zwemmen in het water. Maar op de volgende pagina’s kun je er niet meer omheen: Eend houdt echt niet van water, ‘Niet van erin zwemmen… of erdoor peddelen. Eend hield er ook niet van als het regende.’ Dat laatste kun je heel goed zien: bij de eerste regendruppel holt hij zijn huisje in. En dat had je ook al kunnen weten op de eerste prent, want Eend draagt een blauwe paraplu en een knalgele regenjas, -kap en –laarzen. De combinatie is overigens bijzonder komisch. Maar echt onvergetelijk is het gezicht van eend: een mond heeft hij niet, maar de stand van zijn ogen en zijn nek spreekt boekdelen.
Het rustige leventje van Eend verandert wanneer hij tijdens een stormachtige nacht Kikker in zijn huisje laat schuilen. Kikker houdt net heel veel van water, maar gelukkig is er die nacht een gat in het dak geslagen, zodat Kikker er zijn emmertje onder kan zetten. De volgende ochtend gaan ze samen op zoek naar Kikkers thuis en onderweg beleven ze van alles. Als kijker en lezer/luisteraar voel je zo hoe ze samen genieten van mekaars gezelschap. ’s Avonds lezen ze mekaar zelfs verhaaltjes voor. Alleen … die nacht regent het niet. Wat dat voor Kikker en Eend betekent kun je zien op een schitterende prent zonder woorden. De volgende ochtend komt Pelikaan langs en die weet waar Kikker woont, zodat die eindelijk naar huis kan. Voor Eend lijkt alles weer hetzelfde als ervoor. ‘Maar het voelde anders.’ En dus gaat Eend op weg … door regen en ontij. De slotprent lijkt door zowel de kleuren als de compositie op de centrale, nachtelijke prent, alleen staan er nu wel woorden onder, woorden die in combinatie met het beeld zoveel meer oproepen dan wat er staat. Heerlijk, zo’n fantastische finale.
Dit boek is niet alleen heerlijk om in te kijken, maar ook om voor te lezen. Alleen zal je voor heel jonge kinderen de taal wel hier en daar moeten aanpassen. Sommige combinaties lezen moeizamer of zijn voor jonge kinderen behoorlijk abstract: ‘regenachtige nacht’, ‘en vond een onverwachte bezoeker’, ‘toen, vrij plotseling’ … Maar laat dat de voorleespret niet bederven. Daar vind je als voorlezer wel wat op en dan kan je erop rekenen dat je kleine luisteraars zich helemaal zullen laten onderdompelen in dit innemende verhaal over vriendschap en het overwinnen van je angsten.
Jan Van Coillie