1928. Een klein dorpje mag de beroemde olympische spelen organiseren. Maar zal dat niet voor grote verkeersproblemen zorgen? De burgemeester vreest van wel. Daarom organiseert hij een wedstrijd ‘Wie vindt een oplossing voor het parkeerprobleem!’.
Boris Bord een zonderling woont aan de rand van het dorp naast een donkere vieze vijver. Sinds hij als kind door de bliksem werd getroffen gedraagt hij zich vreemd. Hij ziet er slordig uit en hij ruikt niet lekker. Het verhaal doet de ronde dat zijn grootmoeder een toverheks was en de kinderen zijn bang van hem, ook de kinderen uit het nabije weeshuis. Boris wil graag beroemd worden. Een toevallig gesprekje met de kleine stotterende Fons brengt hem op een idee. Boris wint de wedstrijd, en de burgemeester gaat met de eer lopen. Boris wordt met een kluitje in het riet gestuurd, maar hij is blij met zijn succesje. Intussen gebeuren er bij de stinkende vijver vreemde dingen. Een pad en een vlieg die in het vieze sopje terecht kwamen worden plat, zwart en zo dun als een papiertje uitgebraakt door het water. Zou hier de vreemde toverkracht liggen van zijn grootmoeder?
Het eerste verkeersbord trekt ook de aandacht van de koningin. Ze geeft de burgemeester de opdracht om voor de stad iets te bedenken dat kinderen beschermt in het verkeer. De burgemeester mist zelf verbeeldingskracht. Er zit niets anders op dan die vreemde Boris Bord aan het werk te zetten. Maar ook Boris zit met de handen in het haar. Tot twee weeskinderen Fons en Marieke spelend in de betoverde poel belanden. Aan de rand van de vijver vindt Boris Bord twee platte zwarte kinderen die hand in hand lopen. Dat levert een prachtig bord op. De burgemeester oogst opnieuw succes. Er volgt meteen een opdracht om nog vier bijkomende borden te maken.
Boris Bord heeft wel een hekel aan kinderen, maar hij is niet boosaardig. Hoe moet hij dit aanpakken? Boris Bord wordt niet beroemd maar toch een beetje onsterfelijk. Alleen de sluwe burgemeester haalt profijt uit de hele zaak. Hij wordt directeur van de nieuwe koninklijke verkeersbordenfabriek. De bijzondere uitvinding van Boris Bord bevat een mix van spannende, grappige en griezelige elementen. Boris is zielig omdat hij als kind weinig kansen kreeg. Hij is eerder het slachtoffer van zijn opvoeding en van een samenleving die hem uitsluit. Dat de burgemeester op een geniepige manier gebruik maakt van het onvermoede talent van Boris geeft de jonge lezers een voorsmaakje van de echte harde zakenwereld.
De vreselijke stinkvijver – of is het een radioactieve afvalput – hoort eerder thuis in een sprookje, maar het verhaal krijgt niet echt een gelukkig einde voor Boris en de kinderen, wel voor zijn uitvinding. De lange voorspellende titels herinneren aan vroegere klassieke kinderboeken. Ze roepen net zoals de wat vergrijsde kleur van de pagina’s de sfeer van 1928 op.