Zelden een prentenboek in handen gekregen dat je meteen zo blij en nieuwsgierig maakt! De in de Vaucluse woonachtige Frédéric Stehr is niet aan zijn proefstuk. Al een zestigtal publicaties prijken op zijn palmares. Een vijftiental voorzag hij ook zelf van de tekst. In het Nederlands kenden we van hem al de kartonboekjes “Knuffelvriendjes” en “Tsjing bam boem”.
Ook hier ontmoeten we weer de gevederde vriendjes van eerdere verhalen (een soort van aaibare versie van die vreselijke ‘angry birds’). Dit keer zijn we getuige van een dansles in een vogeltjesklas. We herkennen een kraai, een meeuw, een uil, een papegaaiduiker, een zwaantje…Dat laatste wil meteen demonstreren hoe goed het kan dansen op … Het Zwanenmeer. Het haantje-de-voorste-gedrag wordt meteen afgestraft door felle kritiek van de groep en het zwaantje druipt verdrietig af.
Maar dan is het hek van de dam: alle vogeltjes willen nu hun beste pootje voorzetten en hun kunnen demonstreren. De dansjuf leert iedereen zijn beurt afwachten en benadrukt dat het niet uitmaakt hoe je danst. Alles mag: je mag alleen dansen, met z’n tweeën, met z’n drieën. Maar plots is het zwaantje verdwenen. Zwaantje blijkt solo te dansen, buiten in de regen. Het is overduidelijk dat Frédéric Stehr enkele boodschappen in zijn verhaal heeft willen stoppen: aanvaarden van ieders stijl en aanpak, je beurt afwachten, jezelf niet te veel op de voorgrond willen plaatsen, het hatelijke van pestgedrag, genieten van het plezier van dansen. Je hoeft niet te wachten op zonneschijn maar kunt meteen ook van de regen genieten. Het haantje-de-voorste wordt niet helemaal verguisd. Het zwaantje is ook nuttig voor de groep als inspirerend voorbeeld dat grenzen durft te verleggen… De vogeltjes zijn zonder meer vertederend. Opvoeders appreciëren vast de niet-belerende, pedagogische strekking van het verhaal. Op de basisschool zal juf of meester in dit boek een dankbaar uitgangspunt vinden om een positieve houding in de klas aan te brengen. Misschien dat leerkrachten zich aangesproken voelen in hun aanpak: de les aanpassen aan de omstandigheden! Vergeten we ook niet dat het boek expliciet over dansen gaat en dus uiterst geschikt is voor ballerina’s in spe die zich wensen te schoeien met rozige pointes. Goed dat de uitgever besloten heeft de titel radicaal te veranderen (‘Dansje doen’ in plaats van ‘L’orage’). De zeer aantrekkelijke tekeningen in aangename pastelkleuren maken van dit boek een blijver om telkens opnieuw te bekijken.
Dirk Tavernier