Papa verdient geen afscheidszoen, vindt Tom. Telkens als papa Tom komt halen, is hij blij. Maar als papa dan weer vertrekt, is Tom boos. Mama laat Tom eventjes uithuilen. Zijn knuffelbeer zal hem zachtjes troosten… én een verhaaltje vertellen.
Samen met mama woonde kleine beer in een knus hol. Ze hadden het gezellig samen. Maar als papa hem kwam halen om de hele dag te spelen, was kleine beer pas écht gelukkig. Tot papa hem ’s avonds weer thuisbracht en wegging. Maar mama legde dan uit dat papa nu zijn eigen hol heeft omdat mama en papa te veel ruzie maakten. Ze vertelde kleine beer dat papa van hem het meeste houdt in heel de wereld. En dat hij hem altijd weer zou komen halen. Want ook al woonde papa nu in een ander hol, dankzij kleine beer hoorden ze met hun drietjes bij elkaar!
Dit prentenboek tracht op informatieve wijze het onderwerp scheiding aan te kaarten en uit te leggen aan jonge lezers. Er wordt ingespeeld op herkenbare gevoelens en gedachtekronkels. De teleurstelling en boosheid van de kleine Tom als zijn vader alweer moet vertrekken, worden erg realistisch geschetst.
Door te vertrekken vanuit de realiteit en over te schakelen naar de fantasiewereld van de knuffelbeer, tracht de auteur de informatie en dergelijke emoties die met een scheiding gepaard gaan, op indirecte wijze over te brengen en tegelijk in te spelen op de directe leefwereld van het kind. Toch kan het verhaal in het verhaal bij veel jonge lezers voor verwarring zorgen.
Ook de informatieve stukken zijn vrij droog, ondanks het berenverhaal, en komen nog steeds erg belerend over. Maar de klassieke, warme illustraties verzachten de soms wat serieuze toon. Het boek kan in elk geval een handig instrument zijn om dit moeilijke thema, dat toch een vrij grote impact kan hebben op jonge kinderen, aan te snijden.
In alle geborgenheid kunnen volwassenen na het samen lezen net als moeder beer uitleggen waarom er na een korte tijd met een van de ouders een afscheidskus moet volgen met de woorden ‘Dag m/papa, tot volgende week’.
– Annelies Marin –