Will en broertje Harry wonen met hun mama op vakantiepark Zeevos aan zee. Het is eigenlijk verboden om er permanent te wonen, maar de gemeente knijpt een oogje dicht voor sociaal kwetsbare mensen. De mama van Will is manisch-depressief. Corinne, de sociaal-assistente die regelmatig langskomt, heeft aan Will uitgelegd dat zijn mama een ‘op-en-neer-mama’ is. Bij de start van het verhaal blijkt de moeder van Will onvindbaar. De jongen probeert zo goed als hij kan zijn jonger broertje eten te geven en naar bed te brengen.
Ook ’s anderendaags daagt mama niet op. Will durft er niets over te zeggen tegen de buren. Hij vreest dat hij anders weg zal moeten. Nét op de dag van mama’s verdwijning is Richard overleden. Hij woonde al heel lang op de camping en er gaan geruchten dat hij de lotto zou hebben gewonnen. Ook Corinne kondigt een vervroegd bezoekje aan. Voor Will wordt het moeilijk om de afwezigheid van zijn moeder verborgen te houden. Sommige bewoners brengen haar immers in verband met het onvindbare lottobriefje van Richard.
Tijdens de zomervakantie genieten heel wat kinderen in binnen- of buitenland van een vakantie op een camping. De meesten beseffen niet dat er kinderen zijn voor wie ‘wonen’ op een camping een bittere noodzaak is. Met dit verhaal maken ze kennis met zo’n jongen. Toch is het absoluut geen kommer-en-kwel-verhaal. Will is een vindingrijk jongetje dat zich behoorlijk weet te redden in een moeilijke situatie.
De mama van Will is soms depressief maar ze is doorgaans een liefdevolle, zorgzame mama die het beste nastreeft voor haar kinderen. Ook buurvrouw Erika is een warme vrouw die zich het lot van de kinderen aantrekt. Enkele jongeren halen vandalenstreken uit op de camping. Tijdens een nachtelijke zoektocht naar zijn mama ziet Will hoe ze inbreken in het huis van Richard. Met deze ingrediënten, slaagt de auteur erin om een flinke dosis spanning in het verhaal te brengen, wat jonge lezers vast appreciëren.
De vlotte stijl, de aan de doelgroep aangepaste woordenschat en de korte hoofdstukken, telkens met een sprekende zwart-wittekening van Harmen van Straaten, maken het boek ook toegankelijk voor minder vlotte lezers. De auteur heeft zich goed geïnformeerd over het leven van mensen in een kwetsbare sociale omgeving. De beschrijvingen van de verschillende bewoners zijn raak en realistisch. Dit boek leent zich uitstekend om in een derde en vierde klas van de basisschool in lessen Wereldoriëntatie te werken aan eindtermen ‘Maatschappij’.
Via het verhaal ontdekken de jonge lezers dat welvaart in ons land ongelijk verdeeld is, een belangrijke eindterm die niet enkel feitenkennis vereist maar evenzeer een flinke dosis empathie met onze medemensen.
Door Anita Wuestenberg –