Met De draad van Alexander Calder maakte de Nederlandse schrijver en illustrator Sieb Posthuma een ietwat warrig, maar des te intrigerend boek. Bovendien is het boek gelinkt aan een speciale kindertentoonstelling, die zeker het bezoeken waard is: Sieb Posthuma – De draad van Alexander Calder.
Maar wie is die Alexander Calder?
Alexander Calder is een uitvinder die echt heeft bestaan. Hij was een beeldhouwer, maar maakte vooral mobiles met draden. Wat die dingen juist zijn, lezen we in dit boek. Het einde van al ons zoeken zal zijn Als we aankomen waar we zijn begonnen En deze plaats voor het eerste kennen. Met deze woorden van T. S. Eliot begint Sieb Posthuma zijn verhaal.
Dit verhaal gaat over een jongeman, Alexander, die ontdekte dat je heel veel kan doen met een draad: buigen, krullen, vouwen, uittrekken… tot je een vorm krijgt! Wat echter opvalt, is dat Alexander vooral droomdingen maakt. De luierstoel en het hemelbed die hij in zijn hoofd ziet, vouwt hij om verder te kunnen fantaseren. Want wat Alexander het liefst doet, is ‘zomaar iets’ maken. Iets dat niet te serieus is, niet te echt. Na een tijdje is Alexander het beu om alleen maar dingen te maken waar je weinig mee kan doen, behalve erom lachen.
De vijfpotige hond, de draden vriend en zelfs de draden vrouw maken hem eerder triest dan echt blij. Alexander raakt de draad een beetje kwijt. Het enige dat hem uit de knoop zou kunnen halen, is iets maken dat wel écht beweegt, echt leeft. Na lang nadenken haalt Alexander ten slotte zijn draad uit de knoop en verzamelt hij alle kleuren die hij vinden kan. Hij hangt de kleuren aan zijn draad… en ja hoor!
Zijn constructie waait mee met de wind en danst en draait uit zichzelf. Blij noemt hij het mobile . Wat mooi is aan dit boek van Sieb Posthuma, is dat op heel subtiele wijze uitgelegd wordt hoe je van een droom werkelijkheid kunt maken. Ook de échte Alexander studeerde eerst voor ingenieur, maar besliste later om zijn droom waar te maken: kunstenaar worden! Om die reden lijkt het boek aanvankelijk wat warrig, zowel in de tekst als in de tekeningen. Maar stilletjes aan vindt de lezer de (rode) draad doorheen het boek, tesamen met Alexander zelf. Dromen alleen kan leuk zijn, maar niet voor lang. Op het moment dat Alexander en de lezer beseffen dat met de draad ook écht iets gedaan kan worden, komen we aan het einde van het zoeken.
Op die manier merken we aan het einde dat we met hetzelfde begonnen zijn – voor Alexander de draad, voor de lezer het boek –, maar dat we slechts op het einde er de echte waarde van gaan inzien! Deze boodschap kan daarenboven eenvoudig toegepast worden op andere situaties. Soms hebben we een lange reis nodig om te beseffen hoe leuk thuis wel is, of een moeilijke periode om te beseffen dat er na regen zonneschijn komt. En dat dromen soms uitkomen…
– Door Sebastian De Witte –