Buurman Reus is één van de prentenboeken uit de informatieve reeks Bij de hand , uitgegeven door Clavis. Alle titels uit de serie willen een zwaar onderwerp op een begrijpelijke manier behandelen voor jonge kinderen. Zo wordt er onder andere aandacht besteed aan ziekenhuisverblijf, echtscheiding, leerstoornissen en – in Buurman Reus – rouwverwerking. Op een zaterdagochtend krijgt een jongen te horen dat zijn buurman overleden is. De eerste reactie van het jongetje is ongeloof: Dat kan niet.
Buurman Reus is veel te groot en veel te sterk om zomaar te vallen met de fiets en dan dood te zijn. Dat de buurman wordt gelijkgesteld met een bijna onoverwinnelijke sprookjesfiguur is bijzonder goed bekeken van auteur Stefan Boonen. Ook reuzen kunnen sterven, zegt het boek. Die boodschap kan nuttig zijn voor kinderen die zelf net met een overlijden geconfronteerd werden: als zelfs reuzen kunnen doodgaan, is het immers niet abnormaal dat ook andere mensen soms doodgaan. Daarmee wordt natuurlijk niet bedoeld dat de dood iets triviaals is, integendeel.
In het boek wordt uitgebreid stilgestaan bij wat er allemaal bij een overlijden komt kijken: de begrafenis, een bezoek aan het kerkhof, verdriet, angst… Er wordt heel veel gepraat over de overleden man, zowel thuis als op school. Dat gebeurt steeds op een serene en geduldige manier: zowel de juf als de ouders van het jongetje nemen hun tijd om hem zijn angst en verdriet te laten uiten. Kortom, spreken over de dood wordt in Buurman Reus voorgesteld als een normale zaak, wat uiteraard een goede zaak is. Er zitten in het boek wel meer elementen die kinderen kunnen helpen om de dood te begrijpen en ermee om te gaan. Het overlijden van de buurman wordt bijvoorbeeld in verband gebracht met de dood van een huisdier: Van de dood kun je niet genezen (…)
Het duurt voor altijd. Dat weet ik omdat mijn konijn Witje ook gestorven is. Een slimme link, want de meeste kinderen hebben door hun huisdieren een eerste idee gekregen van wat de dood inhoudt. Ook aan ouders, leerkrachten en andere begeleiders is gedacht: voor hen zit er achter in het boek een ‘bijsluiter’ waarin ze nuttige informatie kunnen vinden over het omgaan met kinderen in een rouwproces.
Ten slotte nog iets over de illustraties van Mirèn van Alphen. Wat meteen opvalt, is de ingetogen en eenvoudige stijl, die goed bij het thema van het boek past. De illustraties zijn bovendien meer dan een exacte kopie van wat in de tekst verteld wordt. Wanneer Buurman Reus net is overleden, zijn het gras en de bladeren aan de bomen verdord. Later, wanneer het overlijden langzaam maar zeker verwerkt wordt, verschijnen er weer groene blaadjes aan de takken en krijgt ook het gras weer een frisse kleur. Op die manier vertellen de tekeningen een extra verhaal, dat een positieve ondertoon geeft aan een droevige gebeurtenis.
– Door Line Leys –