Bereid je maar voor: dit prentenboek vraagt wel wat van de jonge kijker/luisteraar. Maar het biedt ook boeiende mogelijkheden voor de interactie tussen voorlezer en publiek.
Het begin zet je al meteen aan het denken en zoeken. ‘Vroeg in de ochtend werd ik geboren, op een grote, koude plek.’ Wie is die ‘ik’? Op de prent zie je enkel een loods met enkele vrachtwagens en zes figuurtjes. Op de loods en vrachtwagens staat ‘El Barco’. Een boreling zie je niet, zou die binnen zitten? De volgende prent zoomt in op een man bij een stapel kranten. De tekst luidt: ‘Ik was daar niet alleen en we hielden elkaar warm.’ Wie zijn die ‘we’? Ook op de volgende pagina’s kun je nog zelf invullen wie onder die ‘we’ vallen. Wel zie je steeds meer mensen die kranten lezen.
Dan komt er een wending die een en ander verduidelijkt: ‘Met mij ging het anders.// Ik raakte los en begon aan een lange tocht.// Elk van mijn bladen zou naar een andere plek reizen.’ Je ziet en leest hoe de bladen van een krant door de lucht zweven en belanden bij verschillende personages: een hard werkende vrouw, een jongen die er een bootje van maakt en een schilder die er een als hoedje op heeft. De ik leert ook gevoelens kennen. Mooi is de interactie tussen tekst en prent bij ‘Dan trok ik bleek weg van verlegenheid.’ Je ziet een man over zijn krant staren naar een dromerige vrouw. Ook de volgende prenten zijn veelbetekenend. Bij ‘Ik vond de liefde’ schuilt een koppel onder een gevouwen krant voor de regen. Op de tegenover liggende illustratie zie je een jongen staren naar een dode goudvis op een krant: ‘En leerde verdriet kennen’. Het beeld is een en al droefenis.
Uiteindelijk belandt het laatste blad bij een man die alle moed kwijt is. Net hij is de eerste die echt leest wat in de krant staat (uitgebeeld als een collage van woorden en tekstblokjes). Op de dubbele pagina zie je duidelijk hoe het gezicht van de man opklaart. Dan neemt het verhaal letterlijk een nieuwe vlucht: het nieuws dat hij leest maakt de man blijkbaar zo blij dat hij begint te zweven. De slotprent is drukker dan alle andere, met meer mensen en kranten waarvan er sommige in hartvorm geknipt zijn. Nog een laatste keer daagt de combinatie met de zin onder de prent je uit om er je eigen invulling aan te geven: ‘Maar ik wist eindelijk waarom ik op de wereld was gekomen.’ De warme tinten , de sprookjesachtige huisjes en de mensen in velerlei kleuren roepen alvast warmte en gezelligheid op.
Jan Van Coillie