Luna is een aapje dat een hele grote maar vooral heel lawaaierige familie heeft. Voor haar is het allemaal een beetje teveel. Ze rent weg uit alle drukte en gaat op zoek naar een rustig plekje. Ze komt een hagedis tegen die ogenschijnlijk maar wat in de zon zit te niksen, maar toch beweert dat hij druk bezig is. Hij heeft het immers druk met… niets doen. Luna doet hem na en sluit haar ogen. Zo vindt ze een rustig plekje, in zichzelf, een plekje waar ze altijd terug naartoe kan. Een herkenbaar prentenboek voor iedereen die wel eens overweldigd wordt door de drukte om zich heen. Een mooi opvoedend boek voor ouders en begeleiders als metafoor voor het zoeken naar je innerlijke rust. Het is niet altijd gemakkelijk om hypersensitieve kinderen uit te leggen hoe ze tot rust kunnen komen. Het hoeft het geen straf te zijn om je even af te zonderen, op je kamer of ergens anders, alleen of gewoon in jezelf. Luna en haar nieuwe vriend, de hagedis, kunnen je daarbij helpen. De expressieve gelaatsuitdrukkingen zijn typerend voor Galia Bernsteins tekenstijl die we kennen van haar eerder verschenen humoristische prentenboek Ik ben een kat. Ook nu sluiten kleur en vormgeving prima aan bij het thema en de didactische inzetbaarheid van het verhaal. De witte achtergrond, de zachte tinten en de rustige bladspiegel, niets is overvloedig of overprikkelend. Net als het aapje dat zich aan een steen op de grond stoot, struikel je als lezer even op pagina 14 bij de plotse overgang van de tegenwoordige naar de verleden tijd. Een wat storende hapering die vermeden had kunnen worden maar gelukkig al snel vergeten wordt dankzij de sympathieke hagedis die het verhaal een grappige en zinvolle wending geeft.

Ingrid Vandekerckhove