Eddie en Touria willen vrij zijn, vliegen boven alles, zonder te vallen. Maar de twee angels vallen voor elkaar en worden verliefd. Ze weten alleen niet dat die liefde pijn zal doen. Ze zal steken en giftig zijn, zoals de angels van een bij…

Syl van Duyn schreef een verhaal over een ontluikende liefde tussen de half-Marokkaanse schoonheid en Eddie, haar nieuwe buurjongen. Het liefdesverhaal begint bij het einde. En springt dan weer naar het begin. En voorspelt niet veel goeds… De lezer puzzelt samen met de personages de verhaalstukjes weer in elkaar.

Syl van Duyn heeft een aparte schrijfstijl vol herhalingen. Dat procedé versterkt het inlevingsvermogen van de lezers. De auteur laat hen namelijk in het hoofd en hart van Touria binnen. Samen met haar herbeleven ze de gebeurtenissen steeds weer opnieuw, alsof het leven van Touria in een loop is vastgeraakt. Haar lot gaf de realiteit een serieuze vuistslag. Schuld en twijfel over de dood, het leven en de toekomst maken zich over haar meester. Ze wil weg, maar weet niet waar naartoe. Ze wil de tijd terugdraaien, de wereld veranderen, maar beseft dat beide onmogelijk zijn, en dat kan en wil ze niet aanvaarden.

De auteur schetst via conversaties tussen het hoofdpersonage en haar ouders en vriendinnen een goed beeld van de Marokkaanse gebruiken en typische cultuur, zonder te veel in detail te treden. En naast een liefdesverhaal met een exotisch tintje is Angels ook een verhaal over het “als, dan, niet…” van het leven. Over keuzes maken en de gevolgen dragen, leren uit je fouten en nieuwe keuzes maken. Over verwerken, loslaten en weer verder gaan.

Het boek blijft steken en kruipt onder je huid. Maar start bij het lezen wel onmiddellijk met het binnenwerk en sla de covertekst over. Want de samenvattende tekst op de achterflap van het boek verklaart eigenlijk het mysterieuze “als, dan, niet…” al en verraadt bijgevolg de afloop, wat het boek volledig voorspelbaar maakt.

– Annelies Marin –