Het is niet leuk om anders te zijn. Want dan hoor je er vaak niet bij en voel je je alleen. Ezeltje Anders is anders dan alle andere ezels. Hij wil niet schoppen of koppig zijn. Hij wil vriendelijk zijn en anderen helpen. En daarom is hij geen échte, goede ezel. Of toch?

De ezelschool in dit prentenboek staat voor een maatschappij waarin iedereen in het gelid moet lopen en waarin afwijkende meningen en persoonlijkheden al snel geviseerd en ondergewaardeerd worden. Het is dan het andere soort van ‘koppige ezel’ die de eigen keuzes maakt en de eigen persoonlijkheid en waarden behoudt, dat aantoont dat anders zijn en andere meningen hebben best gunstig kunnen zijn.

Volwassenen mogen dat een nogal clichématige boodschap vinden, toch slagen Rawlinson en Chapman erin deze levenswijze moraal al aan jonge kleuters mee te geven. Het heldenverhaal van ezel Anders lijkt erg onrealistisch en misschien nog te complex voor de jongste prentenboekfans, maar met de juiste begeleiding en een woordje uitleg wordt de boodschap onmiddellijk duidelijk. En het zijn vooral de pittige, gedetailleerde illustraties die het verhaal verrijken. Ze bevorderen het meeleven met Anders en verlichten het bij momenten nogal zwaar en tekstueel overladen scenario. Soms zouden we allemaal onze ‘andere’ ezelsoren moeten opzetten en ‘koppig’ strijden voor onze eigen mening. Zo dragen we allemaal ons ‘steentje’ bij aan de ‘dammen’ van de maatschappij.

– Annelies Marin –