Alex is een vreemde jongen. Hij is verzot op griezelverhalen, monsters, spoken, vampiers, aliens en zombies. In zijn vrije tijd schrijft hij zelf griezelverhalen. Hij noemt ze zijn ‘boeken van de nacht’. Op een dag besluit hij te veranderen. Hij wil niet meer die ‘weirdo’ zijn die iedereen in hem ziet. Hij zal zijn boeken van de nacht verbranden in de ‘Ouwe Roker’, de zestig jaar oude verwarmingsketel in de kelder van het flatgebouw. Alex kan niet vermoeden dat dit besluit het begin wordt van een onwaarschijnlijk avontuur dat ook zal eindigen bij ‘Ouwe Roker’.
Dit boek is een mengeling tussen een vriendelijk horrorverhaal en een griezelig sprookje, een update van het Hansje-en Grietje-sprookje, doorspekt met de verhalen van 1001 nacht. Je zit vanaf de eerste pagina op het puntje van je stoel. De spannende ogenblikken volgen elkaar op. Alex is in een wel heel vreemd, magisch avontuur terechtgekomen en de lezer volgt hem hierin. Het hele verhaal wordt ook verteld vanuit het oogpunt van Alex. Daardoor kan de lezer zich gemakkelijk in de plaats stellen van het hoofdpersonage. De toestand is vaak hopeloos. Zal Alex zich ooit uit zijn hachelijke situatie kunnen bevrijden? Zal Yasmin hem hierbij helpen?
Het verhaal zit vol leuke knipoogjes naar sprookjes, waardoor het op een vreemde manier herkenbaar is. Het einde is verrassend, maar tegelijk ook heel logisch. Pas als je het boek uit hebt, besef je dat de thema’s van dit verhaal moed, vriendschap en mededogen zijn. Ondanks het veelvuldig gebruik van uitweidingen tussen gedachtestreepjes, leest het boek vrij vlot. Beschrijvingen en dialogen wisselen elkaar vloeiend af, waardoor de tekst een behoorlijke vaart krijgt. De auteur speelt met typografie. De verhalen die Alex voorleest, zijn in een net wat ander lettertype gedrukt. De aantekeningen die hij in de bibliotheekboeken vindt, lijken wel met een stift in het boek geschreven.
Toch een paar kanttekeningen. De woordenschat vind ik soms wel moeilijk voor een 9-jarige: ‘heksenparafernalia’, ‘interne logica’, ‘essentiële oliën’, … Ik betwijfel ook of kinderen de verwijzingen naar bekende horrorfilms zullen begrijpen. Die films zijn trouwens helemaal niet voor zo’n jong publiek bedoeld. Conclusie: Alex M. is een spannend en meeslepend boek voor kinderen die al wat meer leeservaring hebben.
Lut Vanderaspoilden